Epafos – Wikipedia, wolna encyklopedia

Epafos (gr. Ἔπαφος Épaphos, łac. Epaphus) – w mitologii greckiej król Egiptu, urodzony tam przez Io po odzyskaniu swej postaci. Syn Zeusa, utożsamiany z Apisem.

Epafos po śmierci czczony był jako wcielenie byka Apisa^[1].

Matką Epafosa była Io^[1], córka Inachosa, boga strumienia przepływającego w Argolidzie^[2], syna z kolei Okeanosa i Tethys^[3]. W Io, kapłance w Argos^[3], zakochał się Zeus^[2], najwyższy bóg mitologii greckiej^[4]. Jednak na skutek zazdrości jego żony, Hery albo też aby uchronić ją przez nienawistną żoną swego kochanka, Io przemieniona została w krowę i najpierw zamknięta w świątyni^[2], po uwolnienia zaś pokarana gzem^[3] bądź bąkiem. Kąsana do krwi przez owada, przemierzyła cały świat^[2], przebyła Bosfor i Kaukaz^[3], aż dotarła w końcu do Egiptu^[3], gdzie Zeus przywrócił jej pierwotną, kobiecą postać^[2] nad brzegiem Nilu^[1]. Tam też wydała na świat syna swego kochanka Zeusa, któremu dano na imię Epafos^[2], Dotknięcie Zeusa^[5].

Nawet i wtedy zawistna Hera nie odpuściła. Rozkazała ona kuretom^[1], bóstwom opiekuńczym^[6], którzy niegdyś opiekowali się maleńkim Zeusem, iżby porwali Epafosa^[7], a następnie ukryli go, uniemożliwiając odnalezienie^[5]. Wykonali oni rozkaz Hery, narażając się tym samym na gniew Zeusa, który poraził ich za karę piorunem^[7], zabijając ich^[5]. Jest to najbardziej znany mit, w którym występują kureci^[7].

Io wyruszyła, by znaleźć swego syna. Doszły do niej informacje, że chłopca wychowuje w Syrii małżonka władcy Byblos. Matka ruszyła więc tam^[5]. Odnalazła swe dziecko. Wychowywał się pod jej opieką^[1], a jego przybranym ojcem został Telegonos^[5]. W dorosłym życiu został on królem Egiptu^[1], następcą Telegonosa^[5].

Król Epafos wziął sobie za żonę Memfis, córkę Nilu (aczkolwiek spotkać można wersję z Kaspopeją)^[5], która urodziła mu córki o imionach Lysianassa, Tebe i Libia. Ta ostatnia współżyła z Posejdonem, na skutek czego urodziła Belosa i Agenora^[1].

• Arthur Cotterell: Słownik mitów świata. Katowice: Książnica, 1996, seria: Słowniki Encyklopedyczne "Książnicy". ISBN 978-83-7132-704-9.
• Pierre Grimal: Mitologia grecka. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Volumen, 1988. ISBN 85-86857-07-02.
• Jan Parandowski: Mitologia. Warszawa: czytelnik, 1979. ISBN 83-07-00233-8.
• Joël Schmidt: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Katowice: Książnica, 2006, seria: Słowniki Encyklopedyczne Książnicy. ISBN 978-83-7132-841-1.