Eufrozyna mazowiecka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Eufrozyna, Eufrazja (Eufrozja) (ur. między 1292 a 1294^[1], zm. 26 grudnia krótko po 1327) – księżna oświęcimska, córka Bolesława II mazowieckiego, księcia płockiego i jego drugiej żony Kunegundy Czeskiej, siostra księcia płockiego Wacława (ok. 1293–1336).

Nie jest znana dokładna data jej zamążpójścia za Władysława I, księcia oświęcimskiego. Genealodzy przyjmują, że małżeństwo to zostało zawarte w latach 1304–1309, ze wskazaniem na 1306. Można przypuszczać, że drogę do związku córki Kunegundy, Eufrozyny, z synem księcia cieszyńskiego Mieszka cieszyńskiego, Władysławem, utorowało zbliżenie się książąt cieszyńskich do Przemyślidów. Otóż córka Mieszka I cieszyńskiego, a siostra Władysława, Wiola, była żoną Wacława III Czeskiego, natomiast ciotką tegoż Wacława była Kunegunda, matka Eufrozyny.

Eufrozyna po śmierci męża, który zmarł między 15 grudnia 1321 a 15 maja 1324 współuczestniczyła – z uwagi na młody wiek jej najstarszego syna Jana – w rządach księstwem oświęcimskim. Współudział w rządzeniu trwał co najmniej do 14 listopada 1328, a być może nawet do końca jej życia. Księżna oświęcimska występuje po raz ostatni w źródłach jako osoba żyjąca właśnie 14 listopada 1328. Data dzienna jej śmierci znana jest z nagrobka w klasztorze dominikanów krakowskich, gdzie Eufrozyna spoczywa. Był to dzień 26 grudnia. Prawdopodobnie zmarła ona jeszcze w 1328 lub 1329.

Z małżeństwa Eufrozyny i Władysława pochodziło dwoje lub troje dzieci:

• Jan (ur. między 1308 a 1310, zm. 1372), scholastyk krakowski, książę oświęcimski, panował po Władysławie jako Jan I Scholastyk,
• Anna (ur. między 1305 a 1324, zm. po 19 września 1354), druga żona dostojnika węgierskiego Tomasza Szechenyiego, sędziego nadwornego, nadżupana komitatu w Turocz,
• prawdopodobnie nieznana z imienia córka, dominikanka w Raciborzu.

Eufrozyna mazowiecka wywodzi się w linii prostej po mieczu od pierwszego króla Polski Bolesława Chrobrego (król Polski od 1025), natomiast po kądzieli od pierwszego króla Czech Wratysława II (król Czech od 1085).

• Jasiński K., Rodowód Piastów mazowieckich, Wydawnictwo Historyczne, Poznań – Wrocław 1998, ISBN 83-913563-0-2, s. 38-42.
• Jasiński K., Rodowód Piastów śląskich, wyd. II, Wydawnictwo Avalon, Kraków 2005, ISBN 978-83-60448-28-1, s. 593-595.
• Balzer O., Genealogia Piastów, wyd. II, Wydawnictwo Avalon, Kraków 2005, ISBN 83-918497-0-8, s. 763-765.