Eugen Steimle – Wikipedia, wolna encyklopedia
Eugen Steimle podczas Procesu Einsatzgruppen | |
SS-Standartenführer | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Przebieg służby | |
Formacja | |
Stanowiska | dowódca:
|
Odznaczenia | |
[1] |
Eugen Steimle (ur. 8 grudnia 1909 w Neubulach, zm. 9 października 1987 w Wilhelmsdorf[2]) – SS-Standartenführer, dowódca Sonderkommanda 7a i 4b oraz zbrodniarz hitlerowski[3][4][5].
Steimle studiował historię i językoznawstwo na uniwersytecie w Tübingen i w Berlinie[6]. W 1932 roku wstąpił do NSDAP (numer legitymacji 272.575) oraz w kwietniu 1936 do SD. We wrześniu 1936 został kierownikiem SD w Stuttgarcie. Od 7 września do 10 grudnia 1941 dowódca Sonderkommanda 7a działającego w ramach Einsatzgruppe B. Jego oddział wymordował ok. 500 Żydów. Od sierpnia 1942 do stycznia 1943 dowodził Sonderkommandem 4a, które wchodziło w skład Einsatzgruppe C. Następnie stał na czele Departamentu VIb w ramach RSHA[7].
Po wojnie sądzony w procesie Einsatzgruppen. Skazany został na karę śmierci przez powieszenie, którą następnie zamieniono na 20 lat[8]. Zwolniony z więzienia został w roku 1954.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Steimle, Eugene. TracesOfWar. [dostęp 2021-07-17]. (ang.).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Steimle, Eugen. | Traces od War [online], tracesofwar.com [dostęp 2024-02-20] .
- ↑ Steimle, Eugen - Deutsche Biographie [online], www.deutsche-biographie.de [dostęp 2024-02-20] (niem.).
- ↑ Steimle, Eugen Karl. | WW2 Gravestone [online], ww2gravestone.com [dostęp 2024-02-20] .
- ↑ EHRI - Steimle Eugen [online], portal.ehri-project.eu [dostęp 2024-02-20] .
- ↑ Collections Search - United States Holocaust Memorial Museum Search Results [online], collections.ushmm.org [dostęp 2024-02-20] .
- ↑ Eugen steimle [online], The Inglorius Padre Steve's World [dostęp 2024-02-20] (ang.).
- ↑ NS-Akteure in Tübingen | Eugen Steimle [online], www.ns-akteure-in-tuebingen.de [dostęp 2024-02-20] .
- ↑ Eugen Steimle | Number Stations Research [online], www.numbers-stations.com, 19 września 2016 [dostęp 2024-02-20] (ang.).