Everett Shinn – Wikipedia, wolna encyklopedia

Everett Shinn

Autoportret, 1901
Data i miejsce urodzenia	6 listopada 1876 Woodstown, New Jersey, Stany Zjednoczone
Data i miejsce śmierci	1 maja 1953 Nowy Jork
Narodowość	amerykańska
Dziedzina sztuki	malarstwo, ilustratorstwo, scenografia
Epoka	modernizm, realizm
Multimedia w Wikimedia Commons

Everett Shinn (ur. 6 listopada 1876 w Woodstown, New Jersey, Stany Zjednoczone, zm. 1 maja 1953 w Nowym Jorku) – amerykański malarz i ilustrator, przedstawiciel modernizmu i realizmu.

Należał do ugrupowania The Eight/Ashcan School. Malował parki i sceny miejskie, charakterystyczne dla Nowego Jorku z przełomu XIX i XX wieku, oraz tematy sceniczne, które przyniosły mu największe uznanie. Był członkiem Charcoal Club (1893), American Academy of Arts and Letters (1951) i National Academy of Design (członek korespondent, 1935; członek rzeczywisty, 1943).

Everett Shinn urodził się w 1876 w Woodstown, stan New Jersey we wspólnocie kwakrów. Jego rodzice, Isiah Conklin Shinn i Josephine Ransley Shinn byli rolnikami. Miał dwóch braci, starszego Warrena i młodszego Harolda. Imię Everett otrzymał na cześć Edwarda Everetta Hale’a, ulubionego pisarza swego ojca^[1].

Mając czternaście lat Shinn przeprowadził się do Filadelfii, gdzie rozpoczął naukę w Spring Garden Institute na kierunku rysunek mechaniczny. W 1892 roku zaczął pracować jako rysownik w Thackery Gas Fixture Works, ale po niespełna roku został zwolniony z powodu niedbałego traktowania zleconych mu projektów. Znalazł zajęcie jako ilustrator w gazecie The Philadelphia Press. Później przenosił się z gazety do gazety rozwijając swoje umiejętności jako ilustrator. Pracując przy kilku publikacjach przeszedł podobną drogę jak George Luks i William Glackens, którzy wspólnie podzielali jego niechęć do formalizmu, obecnego w impresjonizmie amerykańskim, ignorującym ogromny rozwój miast w ostatniej dekadzie XIX wieku. Wiosną 1893 roku Shinn wraz z innymi ilustratorami Pennsylvania illustrators: Glackensem, Luksem i Sloanem zaczął uczęszczać na cotygodniowe spotkania w studiu Roberta Henriego, który przekonywał swoich słuchaczy do realizmu w nowej formie i wygłaszał odczyty na temat miejskości. Spotkania te doprowadziły do powstania mającej krótki żywot organizacji Charcoal Club, której członkowie mieli w przyszłości rozpocząć wspólną działalność jako ugrupowanie „The Eight” („Ośmiu”). Kiedy jesienią 1893 roku Charcoal Club rozpadł się, Shinn rozpoczął studia na Pennsylvania Academy of the Fine Arts^[2]. Studiował tam pod kierunkiem Thomasa Pollocka Anshutza^[3].

W 1897 roku otrzymał posadę w wydawnictwie New York World, a w 1899 roku stanowisko redaktora w Ainslee’s Magazine. W 1900 roku przeprowadził się z żoną do Nowego Jorku,. Zafascynowany wielkomiejskim życiem zaczął malować sceny uliczne, które zdominowały tematykę jego wczesnych prac jak Scena w parku czy Madison Square, Dewey Arch (oba obrazy z 1899 roku). Pierwsze dzieła Shinna cechowała czarno-biała kolorystyka z niewielką domieszką innych kolorów. Rozpoczynając pracę w New York World spotkał starych znajomych, Glackensa i Luksa, którzy zostali już tu zatrudnieni wcześniej. W 1900 roku Shinn miał swoją pierwszą indywidualną wystawę w Boussad, Valadon & Co.; z 44 wystawionych pasteli sprzedanych zostało 30. Niedługo potem Shinn z żoną wyruszył w swą pierwszą zagraniczną podróż, udając się do Londynu i Paryża. Najważniejszym rezultatem tej podróży był głęboki wpływ, jaki na twórczość Shinna wywarł Édouard Degas, a zwłaszcza jego wykadrowane kompozycje, stosowanie ukośnych kątów obserwacji i zainteresowanie sztuką sceniczną. W 1901 roku Shinn został wykładowcą w New York School of Art^[2].

W 1908 roku Henri, Sloan, Glackens, Luks, Shinn, Ernest Lawson, Arthur Bowen Davies i Maurice Brazil Prendergast niezadowoleni z odrzucenia przez National Academy of Design ich prac na planowaną coroczną wystawę postanowili wziąć sprawy w swoje ręce i zorganizowali w Macbeth Gallery własną wystawę, The Exhibition of the Eight^[2]. W 1910 roku Shinn wziął udział w wystawie artystów niezależnych (Independent Artists Exhibition), na której zaprezentował głównie teatralne motywy. Jego naturalistyczne, miejskie sceny łączyły go z grupą znaną jako Ashcan School, do której zaliczano też George’a Bellowsa. W 1911 roku Shinn ukończył mural dla ratusza miejskiego w Trenton; tematem muralu byli robotnicy przemysłu stalowego i ceramicznego w trakcie pracy^[4].

Później Shinn zwrócił się w stronę teatru. Przerobił swoje studio przy Waverly Place na teatr i założył Waverly Street Players, zapraszając do współpracy Williama Glackensa. Shinn pracował też jako dyrektor ds. artystycznych w Goldwyn Pictures (1917–1920), Inspiration Pictures (1920–1923) i Cosmopolitan Pictures (1923)^[4]. Shinn tworzył przez całe swoje życie. Począwszy od lat 30. XX wieku w jego pracach zaczęła pojawiać się tematyka cyrkowa. Shinn zmarł na raka płuc w New York Hospital^[2].

26 stycznia 1898 roku Shinn ożenił się z Florence Scovel; rozwiódł się z nią w 1912 roku. Był jeszcze trzykrotnie żonaty: w 1913 roku z Corrine Baldwin, w 1924 z Gertude McManus Chase i w 1933 z Paulą Downing^[2].

Ściśle związany z miejskim realizmem i z Ashcan School, Shinn rozpoczął karierę jako etatowy ilustrator prasowy. Po przyjeździe do Paryża, gdzie zapoznał się z obrazami Degasa o tematyce teatralnej, zainteresował się trwale teatrem. To zainteresowanie sztuką teatralną nie ograniczało się wyłącznie do malarstwa, artysta sam pisał i wystawiał sztuki w swoim teatrze. Malując motywy teatralne Shinn przedstawiał artystów w akcji, ujętych czasami z nietypowych punktów obserwacyjnych. Obrazy te, malowane szybkimi ruchami, na podobieństwo szkicu, oddają atmosferę spektaklu, często w połączeniu z olśniewającymi efektami świetlnymi^[5]. Aby móc oddać żywe barwy kostiumów i scenografii artysta rozjaśnił swoją paletę. Wcześniejsze jego obrazy (obraz Dziewczyna w czerwieni na scenie, 1905, kolekcja prywatna) okazują nie tylko akcję na scenie, ale również widownię; w późniejszym okresie Shinn wykazywał skłonność do kadrowania swoich kompozycji i skupiania się wyłącznie na wykonawcach (obraz London Music Hall, 1918, Metropolitan Museum of Art)^[2].

Drugim głównym tematem obrazów Shinna stało się życie w Nowym Jorku. Artysta był zafascynowany zmianami dokonującymi się w mieście, często przedstawiał sceny dramatu i przemocy, a z drugiej strony spacerowiczów w nowojorskich parkach stając się dokumentalistą czasu wolnego i jego wpływu na amerykański styl życia. Podobnie jak wielu twórców związanych z realizmem, Shinn często przedstawiał kobiety i mężczyzn z różnych ras, klas i grup społecznych zgromadzonych razem w przestrzeni publicznej. To eksplorowanie niższych klas społecznych jako tematu malarskiego stało się reprezentatywne dla modernizmu. Wielu członków ugrupowania „Ośmiu” było przywiązanych do takich eksperymentów z tematem. Shinnowi, podobnie jak jego rówieśnikom, chodziło o przedstawienie prawdziwego życia i otaczającego go świata. Choć Shinn przez wiele lat eksperymentował z różnymi technikami malarskimi, jak: malarstwo olejne, pastel i czerwona kreda, gwasz i akwarela, to sławę i uznanie osiągnął jako twórca pasteli olejowych^[1].

• Ashcan School
• Robert Henri
• William Glackens

• Everett Shinn w bazie IMDb (ang.)
• Obrazy artysty na stronie the-athenaeum.org (ang.)
• Wykaz muzeów, w których znajdują się prace artysty (ang.)