Ewa Czaczkowska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ewa Czaczkowska
Ilustracja
Ewa Czaczkowska (2022)
Data urodzenia

25 listopada 1961

Zawód, zajęcie

historyk, dziennikarka, pisarka

Narodowość

polska

Alma Mater

Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Uniwersytet Warszawski

Uczelnia

Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

Wydział

Teologiczny, Instytut Edukacji Medialnej i Dziennikarstwa

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Ewa Katarzyna Czaczkowska (ur. 25 listopada 1961) – polska historyk, dziennikarka, publicystka i biografistka.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ewa Katarzyna Czaczkowska urodziła się 25 listopada 1961[1][2]. Absolwentka historii na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu w 1985 i dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim – podyplomowe dwuletnie Dzienne Studium Dziennikarstwa w 1988. Dziennikarka uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie historii w 2013[3].

Od 2012 jest pracownikiem naukowym w Instytucie Edukacji Medialnej i Dziennikarstwa[4] na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. W 2013 została adiunktem[5]. Jej obszarem badań naukowych są historia mediów, historia Kościoła, biografistyka, teoria mediów[6].

W latach 2016–2020 była ekspertem naukowym Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego w Warszawie[7]. Jest współautorką wystawy głównej Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego w Warszawie[8]. Od 2020 roku jest dyrektorem Biura Komunikacji i Promocji UKSW[9]. Felietonistka tygodnika „Gość Niedzielny”.

Jako dziennikarka w latach 1990–2013 pracowała w dzienniku „Rzeczpospolita”, a wcześniej w tygodniku „Zielony Sztandar” (1988–1990, reporterka). Jest laureatką pierwszej Nagrody Dziennikarskiej „Ślad” im. bp. Jana Chrapka (2002)[7]. W 2010 założyła Fundację Areopag XXI[10], a do 2018 była redaktorem naczelnym, i założycielką, portalu internetowego Areopag21.pl „Rozmowy o Bogu, wierze i religii”[3]. Publikowała w czasopismach m.in.: „Gość Niedzielny”, „Do Rzeczy”, „Wprost”, „Uważam Rze”, a także „Idziemy” oraz kwartalniku „Homo Dei”. Publikowała także na portalach internetowych m.in.: Aleteia, Stacja 7[3]. Prowadziła audycje w PR24[3]. Do 2020 była współorganizatorką Festiwalu Filmów Dokumentalnych Kino z duszą. W czerwcu 2020 minister kultury i dziedzictwa narodowego Piotr Gliński powołał ją w skład Rady Programowej Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego Jana Paderewskiego[11].

Jest autorką książek biograficznych w tym prymasa Stefana Wyszyńskiego, św. Faustyny Kowalskiej, bł. ks. Jerzego Popiełuszki oraz dziewięciu zagranicznych w językach m.in.: angielskim, hiszpańskim, włoskim, francuskim, chorwackim, litewskim, słoweńskim[12]. Laureatka pięciu „Feniksów” Stowarzyszenia Wydawców Katolickich[12].

Jest członkiem Zespołu Redakcyjnego przygotowującego publikację dzienników prymasa Stefana Wyszyńskiego Pro memoria[13]. Uczestniczyła w opracowaniu Positio – procesu beatyfikacyjnego prymasa Stefana Wyszyńskiego[14]. Jest członkiem Międzynarodowej Akademii Bożego Miłosierdzia[15].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • Nagroda „Feniks” Stowarzyszenia Wydawców Katolickich w kategorii publicystyki i popularyzacji za książkę Kościół XX wieku (2000)[16]
  • Nagroda Dziennikarska im. Biskupa Jana Chrapka „Ślad” (2002)
  • Nominacja do nagrody dziennikarskiej „Press” w kategorii dziennikarstwo specjalistyczne (2005)
  • Brązowy medal im. Jana Pawła II za zasługi dla Archidiecezji Krakowskiej (2012)[17]
  • Nagroda „Feniks” Stowarzyszenia Wydawców Katolickich w kategorii publicystyka religijna za książkę Siostra Faustyna. Biografia Świętej (2013)[18]
  • Nagroda „Feniks” Stowarzyszenia Wydawców Katolickich w kategorii publicystyka religijna za książkę Kardynał Wyszyński. Biografia (2014)[19]
  • Złoty Krzyż Zasługi (2014, za zasługi dla polskiego dziennikarstwa oraz wybitne zasługi w budowaniu niezależnej prasy)[2]
  • Nagroda „Feniks” Stowarzyszenia Wydawców Katolickich w kategorii historia za publikację Stefan Wyszyński. Pro memoria, tom II: 1953 (2018)[20]
  • Nagroda „Żółtej Ciżemki” Biblioteki Kraków za książkę „Bajki mariackie” (2020)[21]
  • Nagroda „Feniks” Stowarzyszenia Wydawców Katolickich w kategorii historia – „Niepodległa” za „Prymas Wyszyński a Niepodległa. Naród – patriotyzm – państwo w myśli i nauczaniu Prymasa Tysiąclecia” red. Ewa K. Czaczkowska, Rafał Łatka (2020)
  • Wyróżnienie Nagroda „Feniks” Stowarzyszenia Wydawców Katolickich w kategorii eseistyka za książkę „Historie kobiet wybranych” (2020)
  • Nominacja do Międzynarodowej Nagrody im. Witolda Pileckiego w II kategorii reportaży historycznych, biografii i wspomnień za książkę „Prymas Wyszyński. Wiara, nadzieja, miłość” (2021)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ewa Katarzyna Czaczkowska – Monitor firm. monitorfirm.pl. [dostęp 2018-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 kwietnia 2018)].
  2. a b M.P. z 2015 r. poz. 8.
  3. a b c d Dziennikarstwo i Komunikacja Społeczna – UKSW Warszawa [online], media.uksw.edu.pl [dostęp 2019-05-31].
  4. Dr Ewa K. Czaczkowska | Wydział Teologiczny [online], teologia.uksw.edu.pl [dostęp 2021-07-20].
  5. Struktura wydziału. media.uksw.edu.pl. [dostęp 2014-10-20].
  6. Dziennikarstwo i Komunikacja Społeczna – UKSW Warszawa [online], media.uksw.edu.pl [dostęp 2019-03-31].
  7. a b Dr Ewa K. Czaczkowska | Wydział Teologiczny [online], teologia.uksw.edu.pl [dostęp 2019-05-31].
  8. Podróż z Janem Pawłem II i prymasem Wyszyńskim [online], www.rp.pl [dostęp 2021-07-20] (pol.).
  9. Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie – Biuro Komunikacji i Promocji [online], uksw.edu.pl [dostęp 2021-07-20] [zarchiwizowane z adresu 2021-07-11].
  10. Fundacja Areopag XXI. krs-online.com.pl. [dostęp 2014-10-20].
  11. Prezydent: Instytut Dziedzictwa Myśli Narodowej musi przywrócić pamięć i zasłużone dobre imię ruchu narodowego i chrześcijańskiego. wpolityce.pl, 26 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-27].
  12. a b Ewa K. Czaczkowska [online], ewa.czaczkowska.pl [dostęp 2019-05-31].
  13. Instytut Pamięci Narodowej, Stefan Wyszyński, Pro memoria, t. 2: 1953 [online], Instytut Pamięci Narodowej [dostęp 2019-05-31] (pol.).
  14. Zbigniew Suchecki, Prymas Wyszyński kandydat na ołtarze, „Kościół i Prawo” (6 (19) nr 1), 2017, s. 161–175, DOI10.18290/kip.2017.6.1-11, ISSN 0208-7928 [dostęp 2019-05-31] (pol.).
  15. Ewa Czaczkowska. stacja7.pl. [dostęp 2014-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 listopada 2014)].
  16. Nagroda Feniks 2000. swk.pl. [dostęp 2014-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 października 2014)].
  17. Redaktor TVN nagrodzony medalem Jana Pawła II za zasługi. gloria.tv, 2 lipca 2012. [dostęp 2014-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 października 2014)].
  18. Czaczkowska wyróżniona Feniksem. rp.pl, 12 kwietnia 2013. [dostęp 2014-10-20].
  19. Feniks dla Ewy Czaczkowskiej za biografię prymasa Wyszyńskiego. ekai.pl, 4 kwietnia 2014. [dostęp 2014-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 grudnia 2014)].
  20. Katolicka Agencja Informacyjna KAI, Laureaci Nagród FENIKS 2018 [online] [dostęp 2019-05-31].
  21. Nagroda Żółtej Ciżemki – edycja IV – Biblioteka Kraków [online] [dostęp 2021-07-20] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]