F-dur – Wikipedia, wolna encyklopedia

F-dur – tonacja muzyczna, oparta na skali durowej, której toniką jest dźwięk f. Zawiera dźwięki: f, g, a, b, c, d, e. Tonacja F-dur zawiera jeden bemol. Gama F dur ma przy kluczach bemol b

Gama F-dur zapisana za pomocą przygodnych znaków chromatycznych	$\relative f'{ \override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f \cadenzaOn f1 g a bes c d e f \cadenzaOff } \addlyrics { \small { f g a b c d e f } }$
Gama F-dur zapisana za pomocą znaków przykluczowych	$\relative f'{ \key f \major \override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f \cadenzaOn f1 g a bes c d e f \cadenzaOff } \addlyrics { \small { f g a b c d e f } }$

Pokrewną jej molową tonacją równoległą jest d-moll^[1], jednoimienną molową – f-moll.

F-dur to także akord, zbudowany z pierwszego (f), trzeciego (a) i piątego (c) stopnia gamy F-dur.

Akord F-dur	$\relative f'{ \override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f \cadenzaOn s1 <f a c> s1 \cadenzaOff }$

Znane dzieła w tonacji F-dur:

Ludwig van Beethoven - VI Symfonia Pastoralna, VIII Symfonia
Johannes Brahms - III Symfonia
Franz Schubert - Oktet

Zobacz też

Przypisy

↑ FranciszekF. Wesołowski FranciszekF., Zasady muzyki, wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 127, ISBN 83-224-0250-3 .

Linki zewnętrzne

F major scale. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
F major chord. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).

[1] FranciszekF. Wesołowski FranciszekF., Zasady muzyki, wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 127, ISBN 83-224-0250-3 .

[1]