Fala podłużna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rys. 1. Propagacja podłużnej fali płaskiej w ośrodku dwuwymiarowym
Rys. 2. Propagacja podłużnej fali kulistej w ośrodku dwuwymiarowym

Fala podłużnafala, w której drgania odbywają się w kierunku zgodnym z kierunkiem jej rozchodzenia się. Przykładem fali podłużnej jest fala dźwiękowa.

Fale ciśnienia

[edytuj | edytuj kod]

W ośrodku sprężystym harmoniczna podłużna fala płaska biegnąca w kierunku dodatnim wzdłuż osi (rys. 1) opisana jest zależnością:

gdzie:

– miara odkształcenia ośrodka (np. ciśnienie w powietrzu, naprężenie w ciele stałym)
– amplituda fali,
liczba falowa,
– współrzędna w kierunku, w którym rozchodzi się fala,
częstość kołowa,
czas,
faza początkowa fali.

Równanie podłużnej fali kulistej (rys. 2) ma natomiast postać:

gdzie:

wektor falowy, którego kierunek i zwrot wskazują kierunek i zwrot ruchu czoła fali w danym miejscu,
wektor wodzący.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]