French
DeutschFaustyn Grzybowski – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
 pułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia | 16 sierpnia 1913 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1935–1956 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca kompanii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca | funkcjonariusz Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. |
| Odznaczenia | |
        | |
Faustyn Grzybowski (ur. 3 sierpnia?/16 sierpnia 1913 w Mikołajewie k. Jekaterynosławia, zm. 9 kwietnia 1999 w Białymstoku) – żołnierz Armii Czerwonej, oficer ludowego Wojska Polskiego funkcjonariusz Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Filipa i Wincentyny. Szkołę podstawową ukończył w 1929. Od 1933 członek i aktywista w Komsomole i Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików). Pracował na stanowiskach rachmistrza w kołchozie i sekretarza gminnego we wsi Cariwodar koło Chersonia.
Służba w Armii Czerwonej i ludowym Wojsku Polskim
[edytuj | edytuj kod]Do służby w Armii Czerwonej powołany 30 października 1935. Do 1938 służył kolejno jako elew szkoły podoficerskiej 64 kolejowego pułku NKWD, a następnie podoficer tej szkoły i podoficer w mieście Czudzuj w Republice Turkmeńskiej. Zdemobilizowany 13 lutego 1938 w stopniu podporucznika. W okresie 1938–1941 przewodniczący kołchozu im. Stalina w powiecie chersońskim. Ponownie powołany do Armii Czerwonej 13 sierpnia 1941, w której służył do 1943. Dowódca kompanii w 9, a następnie w 51 Armii oraz dowódca kompanii w Przymorskiej Armii m. Sewastopola i kompanii niszczycieli czołgów Południowoukraińskiego Okręgu Wojskowego.
Od 7 czerwca 1943 służył w ludowym Wojsku Polskim, początkowo dowódca kompanii rusznic przeciwpancernych w stopniu porucznika. Uczestnik bitwy pod Lenino.
Służba w MBP
[edytuj | edytuj kod]W kwietniu 1944 skierowany na kurs specjalny do szkoły NKWD w Kujbyszewie i po jego ukończeniu rozpoczął służbę w Resorcie/Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego. 13 sierpnia 1944–16 stycznia 1945 kierownik Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Białymstoku, 16 stycznia–30 listopada 1945 kierownik Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Lublinie, a 6 grudnia 1945–15 kwietnia 1948 kierownik WUBP we Wrocławiu. 21 stycznia–9 grudnia 1949 zastępca dyrektora, a 10 grudnia 1949–1 stycznia 1955 dyrektor Departamentu Ochrony Rządu MBP. 1 stycznia 1955–7 września 1956 dyrektor Departamentu VIII Komitetu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego.
Pochowany na cmentarzu miejskim w Białymstoku (sektor 133-P-1)[1][2].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy (10 października 1945)[3]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych
- Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”[4]
- Brązowy Krzyż Zasługi (dwukrotnie)
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
- Krzyż Wojenny Czechosłowacki 1939 (Czechosłowacja)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Cmentarz Miejski w Białymstoku - wyszukiwarka osób pochowanych [online], bialystok.grobonet.com [dostęp 2023-07-15].
- ↑ Groby zbrodniarzy komunistycznych. Krwawe kobiety i szwagier kardynała Macharskiego. Niezapomniani WIDEO [online], www.se.pl [dostęp 2023-06-11].
- ↑ M.P. z 1945 r. nr 44, poz. 109 „za działalność w konspiracji, udział w walkach partyzanckich i za zasługi w organizowaniu służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej” - wymieniony jako ppłk Grzybowski Faust.
- ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2019-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-27)].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rok pierwszy. Powstanie i działalność aparatu bezpieczeństwa publicznego na Lubelszczyźnie (lipiec 1944–czerwiec 1945), Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2004.
- Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza 1944–1956, red. Krzysztof Szwagrzyk, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2005.
- Twarze białostockiej bezpieki. Obsada stanowisk kierowniczych Urzędu Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa w Białymstoku red. Piotr Łapiński, Instytut Pamięci Narodowej, Białystok 2007.