Feliks Lachowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Feliks Lachowicz (ur. 14 listopada 1884 roku w Drohobyczu, zm. 1941?) – rysownik, akwarelista, malarz i rzeźbiarz.

Syn Marcina (1834–1920) i Marii z Jachów (1858–1914). Jego dziadkami ze strony ojca byli Marcin i Katarzyna z domu Diug, ze strony matki – Bartłomiej i Anna z Pielechów.

Studiował na ASP w Krakowie, studia przerwał z powodów finansowych. Pracował w Rafinerii „Galicja”. Został aresztowany przez NKWD w 1940 roku, a później skazany na 5 lat obozu pracy. W roku 1941 rodzina miała z nim ostatni kontakt listowny. Na podstawie tzw. Amnestii Sikorskiego (Dekretu Rady Najwyższej ZSRR z 12 sierpnia 1941 roku) Lachowicz został uwolniony 23 listopada tegoż roku; nie wiadomo jednak, z którego więzienia czy obozu. Informacja o zwolnieniu stanowi ostatni pewny ślad jego życia.

Był żonaty z Elżbietą Kloś (1897–1991), pochodzącą z drohobyckiej rodziny muzyków. Mieli adoptowaną córkę, Wiesławę (1929–2007), mieszkającą po wojnie w Szczecinie, z zawodu laryngolog, po mężu Podemska^[1].

Głównym tematem jego prac był Drohobycz, jego historia i związane z nim postaci. Dzieje miasta przedstawił w dwóch dużych cyklach obrazów: Historia Drohobycza i Urycz w legendach.

Dla kościółka (kaplicy) przy ul. Borysławskiej, w dzielnicy Młynki Drohobycza artysta wykonał – oprócz malowideł – także drewniany, trójdzielny ołtarz z umieszczoną centralnie figurą Matki Boskiej z Dzieciątkiem i płaskorzeźbami świętych (Franciszka? i Stanisława?) po bokach.

Poza twórczością artystyczną zajmował się popularyzowaniem wiedzy o Drohobyczu.

Znaczną część jego prac można zobaczyć w wydanym w 2008 r. albumie Drohobycz Feliksa Lachowicza^[2].

• Dom Feliksa Lachowicza na mapie on-line Drohobycza. niecodziennik.mbp.lublin.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-19)].
• Wybrana twórczość malarska Feliksa Lachowicza