Ferenc Vozar – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ferenc Vozar

Data i miejsce urodzenia	19 kwietnia 1945 Budapeszt
Data i miejsce śmierci	15 lutego 1999 Denzlingen
Obywatelstwo	Niemcy
Wzrost	183 cm
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1970–1971 SG Oberstdorf/Sonthofen 1971–1977 BSC Berlin 1977–1980 ERC Freiburg 1981–1983 Hamburger SV 1983–1984 ERC Freiburg 1984–1985 EV Ravensburg 1985–1987 ERC Freiburg
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1973–1976  RFN 34 (2)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1980–1981 ERV Schweinfurt 1982–1983 Hamburger SV (grający trener) 1984–1985 EV Ravensburg (grający trener) 1985–1988 ERC Freiburg (grający asystent) 1987 ERC Freiburg (tymczasowy)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  RFN Igrzyska olimpijskie brąz Innsbruck 1976 hokej na lodzie
Odznaczenia

Ferenc Vozar (urodzony jako Ferenc Vozár; ur. 19 kwietnia 1945 w Budapeszcie, zm. 15 lutego 1999 w Denzlingen) – niemiecki hokeista węgierskiego pochodzenia grający na pozycji napastnika, reprezentant kraju, olimpijczyk, trener.

Ferenc Vozar urodził się w Budapeszcie, lecz w latach 70. wraz ze swoim bratem Tiborem (ur. 1943, również hokeista) wyemigrował do RFN, gdzie obaj bracia rozpoczęli karierę sportową. Ferenc w sezonie 1970/1971 reprezentował barwy występującego w Oberlidze SG Oberstdorf/Sonthofen.

Następnie w latach 1971–1977 reprezentował barwy BSC Berlin, z którym najpierw w sezonie 1971/1972 awansował do Bundesligi, następnie dwukrotnie zdobył mistrzostwo (1974, 1976) oraz wicemistrzostwo Niemiec (1975).

Następnie został zawodnikiem występującego w Oberlidze ERC Freiburg, z którym w sezonie 1978/1979 awansował do 2. Bundesligi.

Po sezonie 1979/1980 po raz pierwszy zakończył karierę sportową, jednak w 1981 roku wznowił karierę grając w latach 1981–1983 w Hamburgerze SV. Następnymi klubami w karierze Vozara były: dwukrotnie ERC Freiburg (1983–1984, 1985–1987) oraz EV Ravensburg (1984–1985).

Ferenc Vozar w latach 1973–1976 w reprezentacji RFN rozegrał 34 mecze, w których zdobył 3 punkty (2 gole, 1 asysta) oraz spędził 4 minuty na ławce kar. Uczestniczył na turnieju olimpijskim 1976 w Innsbrucku, na których z reprezentacją RFN pod wodzą selekcjonera Xavera Unsinna zdobył pierwszy od 44 lat medal olimpijski – brązowy medal^[1]. W październiku tego samego roku za ten sukces wraz z innymi kolegami z reprezentacji RFN otrzymał z rąk ówczesnego kanclerza Niemiec, Helmuta Schmidta Srebrny Liść Laurowy^[2].

Ponadto dwukrotnie uczestniczył w mistrzostwach świata (1974, 1975 – awans do Grupy A).

Ferenc Vozar po zakończeniu kariery sportowej rozpoczął karierę trenerską. W sezonie 1980/1981 był trenerem występującego w Bayernlidze ERV Schweinfurt, a w sezonie 1982/1983 był grającym trenerem występującego w 2. Bundeslidze Hamburgera SV, w sezonie 1984/1985 był grającym trenerem występującego w Oberlidze EV Ravensburg, następnie w latach 1985–1988 był asystentem trenera EHC Freiburg (w 1987 roku prowadził jeden jako trener tymczasowy)^[3].

BSC Berlin

• Mistrzostwo Niemiec: 1974, 1976
• Wicemistrzostwo Niemiec: 1975
• Awans do Bundesligi: 1972

ERC Freiburg

• Awans do 2. Bundesligi: 1979

Reprezentacyjne

• Brązowy medal zimowych igrzysk olimpijskich: 1976
• Awans do Grupy A mistrzostw świata: 1975

• Członek Galerii Sław Niemieckiego Hokeja na Lodzie

• Srebrny Liść Laurowy: 1976

Ferenc Vozar miał dwóch synów: Roberta (ur. 1972) i Patricka (ur. 1974) oraz córkę Alexandrę Lettgen (ur. 1970), którzy również uprawiali Hokej na lodzie^[4]. Zmarł 15 lutego 1999 roku w Denzlingen.

• Ferenc Vozar w bazie MKOl (ang.)

• Ferenc Vozar w bazie Rodi-db.de (niem.)
• Ferenc Vozar w bazie Olympedia.org (ang.)
• Ferenc Vozar w bazie Eurohockey.com (ang.)
• Ferenc Vozar w bazie Sports-reference.com (ang.)
• Ferenc Vozar w bazie Olympiandatabase.com (ang.)
• Ferenc Vozar w bazie The Internet Hockey Database (ang.)
• Ferenc Vozar w bazie Eliteprospects.com (trenerzy) (ang.)
• Ferenc Vozar w bazie Eliteprospects.com (zawodnicy) (ang.)