French
DeutschFestspielhaus Hellerau – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Zdjęcie z 2003 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj związkowy | |
| Miejscowość | |
| Typ budynku | teatr |
| Inwestor | |
| Rozpoczęcie budowy | 1910 |
| Ukończenie budowy | 1911 |
Położenie na mapie Drezna  | |
Położenie na mapie Niemiec  | |
Położenie na mapie Saksonii  | |
| 51,1137°N 13,7531°E/51,113700 13,753100 | |
| Strona internetowa | |
Festspielhaus Hellerau (Teatr festiwalowy Hellerau) został wzniesiony w latach 1910/1911 w mieście-ogrodzie Hellerau stanowiącym dzielnicę Drezna.
Inicjatorem i zleceniodawcą budowy był szwajcarski pedagog muzyczny Émile Jaques-Dalcroze, który stworzył w tym budynku „Uczelnię Muzyki i Rytmu”. Jedną z jego uczennic była Mary Wigman. Po wybuchu I wojny światowej Dalcroze został zmuszony do opuszczenia Rzeszy Niemieckiej. Mimo jego nieobecności teatr stał się ośrodkiem kulturalnym Drezna. W latach 1921–1923 działał tam Alexander Sutherland Neill. W roku 1933 do budynku wprowadziło się towarzystwo sportów lotniczych. W roku 1939 w budynku teatru umieszczono szkołę policyjną. Po II wojnie światowej budynek zajęła Armia Czerwona, wykorzystując go na lazaret, halę sportową i koszary.
Po zjednoczeniu Niemiec opuszczony przez wojska okupacyjne budynek został przejęty przez skarb państwa niemieckiego. Dopiero w roku 1994 rozpoczęto prace remontowe finansowane przez fundację Wüstenrot. Po dwunastu latach budynek teatralny został otwarty. Obecnie mieści się w nim Europejskie Centrum Sztuki Hellerau. W teatrze występują gościnnie awangardowe zespoły teatralne i baletowe z całego świata.
Budynek teatru został zaprojektowany przez architekta Heinricha Tessenowa w stylu Reformarchitektur (architektury zreformowanej) która w Niemczech w latach dziesiątych XX wieku wyparła secesję. Wyróżnia się surowością, monumentalizmem i całkowitym brakiem wystroju. W dominującym portyku wejściowym kolumny zastąpiono prostokątnymi filarami, a tympanon dostosowano do pochylenia połaci dachowych z kątem 45 stopni. Zdaniem krytyka architektury Fritza Löfflera autor projektu wyprzedził o dziesięciolecie osiągnięcia Bauhausu.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ulrich Hübner u.a.: Symbol und Wahrhaftigkeit. Reformbaukunst in Dresden. Verlag der Kunst Dresden Ingwert Paulsen jun., Husum 2005. ISBN 3-86530-068-5.
- Hans-Stefan Müller: Festspielhaus Hellerau, 1996 (Diplomarbeit) PDF