Fitolity – Wikipedia, wolna encyklopedia
Fitolity – krzemionkowe twory powstające w komórkach roślinnych, także zmineralizowane, wysycone krzemionką pozostałości roślinne. Twory krzemionkowe mogą być odkładane we wnętrzu komórek, w ścianach komórkowych lub w przestrzeni międzykomórkowej. Występują we wszystkich organach, u traw zwłaszcza w kwiatostanach[1].
Fitolity powstając w specyficznych warunkach, tj. wewnątrz tkanek, mają swoiste właściwości. Na ich podstawie można rozpoznać gatunek, z którego pochodzą. Jako że zachowują się jako skamieniałości, są wykorzystywane jako materiał palinologiczny w archeologii do identyfikacji roślin użytkowych[1], także do odtwarzania historii rozprzestrzeniania się gatunków[2].
W fitolitach mogą poza krzemionką odkładać się również metale. Przypuszcza się, że niektóre fitolity mogą mieć właściwości rakotwórcze[1].
Zobacz też:Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c A.G. Sangster, M.J. Hodson, H.J. Tubb: Silicon deposition in higher plants. W: Silicon in Agriculture. L.E. Datnoff, G.H. Snyder, G.H. Korndörfer (red.). 2001, s. 85-113, seria: Studies in Plant Science. DOI: 10.1016/S0928-3420(01)80009-4. ISBN 978-0-444-50262-9.
- ↑ Michał Wasilewski. Udomowienie roślin w Nowym Świecie. „Wiadomości Botaniczne”. 49 (1-2), s. 19–37, 2005. Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN. (pol.).