Francesco Loredano – Wikipedia, wolna encyklopedia

Francesco Loredano
	doża Wenecji
Okres	od 18 marca 1752; do 19 marca 1762
	Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia	9 lutego 1685 ; Wenecja
Data i miejsce śmierci	19 marca 1762 ; Wenecja
Ojciec	Andrea Loredano
Matka	Caterina Grimani
	Multimedia w Wikimedia Commons

Francesco Loredan lub Loredano (ur. 9 lutego 1685 w Wenecji – zm. 19 marca 1762 w Wenecji) - 116. doża Wenecji. Jego ojcem był Andrea Loredano, matką Caterina Grimani. Francesco pełnił funkcję doży od dnia 18 marca 1752 do swej śmierci. Był człowiekiem leniwym o niezbyt ujmujących manierach. Okres jego rządów to okres bardziej zastoju niż rozwoju.

Loredano został wybrany dożą natychmiast po śmierci poprzednika, lecz zdecydował się to ogłosić dopiero 6 kwietnia. W Wenecji trwała wówczas walka konserwatystów z frakcją reformistyczną, na której czele stał Angelo Querini. Loredano udawał, że jest po stronie w danym momencie silniejszego, lecz jego poparcie miało zawsze charakter obezwładniający obie strony i pasywny.

Gdy wybuchła wojna siedmioletnia w roku 1756, handlowcy weneccy odczuli to pozytywnie. Republika Wenecka przeżywała boom ekonomiczny spowodowany przejściowym brakiem zagranicznej konkurencji.

W ostatnim okresie rządów pozycję Loredano podkopywał zazdrosny o władzę Marco Foscarini, który atakował nieudolność podstarzałego doży.

Wieki VII – X	Paoluccio Anafesto (697–717) Marcello Tegalliano (717–726) Orso Ipato (726–737) pięciu magistri militum w latach 737–742 Domenico Leone Felice Cornicola Teodato Ipato Jovian Ceparius Giovanni Fabriciaco Teodato Ipato (742–755) Gaulo Galla (755–756) Domenico Monegario (756–764) Maurizio Galbaio (764–787) Giovanni Galbaio (787–804) Obelerio Antenoreo (804–811) Angelo Partecipazio (811–827) Giustiniano Partecipazio (827–829) Giovanni I Partecipazio (829–837) Pietro Tradonico (837–864) Orso I Partecipazio (864–881) Giovanni II Partecipazio (881–887 i ponownie 887-888) Pietro I Candiano (887) Pietro Tribuno (888–912) Orso II Partecipazio (912–932) Pietro II Candiano (932–939) Pietro Partecipazio (939–942) Pietro III Candiano (942–959) Pietro IV Candiano (959–976) Pietro I Orseolo (976–978) Vitale Candiano (978–979) Tribuno Memmo (979–991) Pietro II Orseolo (991–1009)
Wieki XI – XV	Otton Orseolo (1009–1026) Pietro Barbolano Centranico (1026–1032) Domenico Flabanico (1032–1043) Domenico Contarini (1043–1071) Domenico Selvo (1071–1084) Vitale Faliero (1084–1096) Vitale I Michiel (1096–1102) Ordelafo Faliero (1102–1117) Domenico Michiel (1117–1130) Pietro Polani (1130–1148) Domenico Morosini (1148–1156) Vitale II Michiel (1156–1172) Sebastiano Ziani (1172–1178) Orio Mastropiero (1178–1192) Enrico Dandolo (1192–1205) Pietro Ziani (1205–1229) Jacopo Tiepolo (1229–1249) Marino Morosini (1249–1252) Raniero Zeno (1252–1268) Lorenzo Tiepolo (1268–1275) Jacopo Contarini (1275–1280) Giovanni Dandolo (1280–1289) Pietro Gradenigo (1289–1311) Marino Zorzi (1311–1312) Giovanni Soranzo (1312–1328) Francesco Dandolo (1328–1339) Bartolomeo Gradenigo (1339–1342) Andrea Dandolo (1342–1354) Marino Faliero (1354–1355) Giovanni Gradenigo (1355–1356) Giovanni Delfino (1356–1361) Lorenzo Celsi (1361–1365) Marco Cornaro (1365–1367) Andrea Contarini (1367–1382) Michele Morosini (1382–1382) Antonio Veniero (1382–1400) Michele Steno (1400–1413) Tommaso Mocenigo (1413–1423) Francesco Foscari (1423–1457) Pasqual Malipiero (1457–1462) Cristoforo Moro (1462–1471) Mikołaj Tron (1471–1473) Niccolò Marcello (1473–1474) Pietro Mocenigo (1474–1476) Andrea Vendramino (1476–1478) Giovanni Mocenigo (1478–1485) Marco Barbarigo (1485–1486) Agostin Barbarigo (1486–1501)
Wieki XVI – XVIII	Leonardo Loredano (1501–1521) Antonio Grimani (1521–1523) Andrea Gritti (1523–1538) Pietro Lando (1538–1545) Francesco Donato (1545–1553) Marcantonio Trivisano (1553–1554) Francesco Veniero (1554–1556) Lorenzo Priuli (1556–1559) Giorolamo Priuli (1559–1567) Pietro Loredano (1567–1570) Alvise Mocenigo (1570–1577) Sebastiano Veniero (1577–1578) Nicolò da Ponte (1578–1585) Pasquale Cicogna (1585–1595) Marino Grimani (1595–1606) Leonardo Donato (1606–1612) Marcantonio Memmo (1612–1615) Giovanni Bembo (1615–1618) Nicolò Donato (1618–1618) Antonio Priuli (1618–1623) Francesco Contarini (1623–1624) Giovanni Cornaro (1624–1630) Nicolò Contarini (1630–1631) Francesco Erizzo (1631–1646) Francesco Molino (1646–1655) Carlo Contarini (1655–1656) Francesco Cornaro (1656–1656) Bertuccio Valiero (1656–1658) Giovanni Pesaro (1658–1659) Domenico Contarini (1659–1674) Nicolò Sagredo (1674–1676) Alvise Contarini (1676–1683) Marcantonio Giustinian (1683–1688) Francesco Morosini (1688–1694) Silvestro Valiero (1694–1700) Alvise Mocenigo (1700–1709) Giovanni Cornaro (1709–1722) Sebastiano Mocenigo (1722–1732) Carlo Ruzzini (1732–1735) Alvise Pisani (1735–1741) Pietro Grimani (1741–1752) Francesco Loredano (1752–1762) Marco Foscarini (1762–1763) Alvise Giovanni Mocenigo (1763–1779) Paolo Renier (1779–1789) Ludovico Manin (1789–1797)