Franciszek Śmiadecki – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | ok. 1580 |
---|---|
Narodowość | polska |
Dziedzina sztuki | malarstwo |
Ważne dzieła | |
Obraz Matki Bożej w kościele w Wielkich Oczach |
Franciszek Śmiadecki (ur. ok. 1580 w Bodzentynie, zm. po 1650 w Anglii) – polski malarz, miniaturzysta.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się prawdopodobnie w 1580 w Bodzentynie. Malarstwa nauczył się na studiach w Krakowie i został wyzwolony w 1596, a w 1602 otrzymał tytuł mistrza. W 1608 został starszym cechu.
W 1609 wyjechał na Węgry i tam trafił do więzienia. Wykupiony przez żonę Zuzannę z domu Groicką powrócił do Krakowa i współpracował z Tomaszem Dolabellą. Poza malarstwem stworzył napisał statut dla czeladników malarskich. Był również autorem broszury „Vanitas vanitatum” piętnującej wady mieszczaństwa i nawołującej do poprawy życia. Swoje portrety sygnował inicjałami „F.S.”. Jest autorem obrazu Matki Bożej w kościele w Wielkich Oczach.
Wyjechał do Turcji, a następnie osiadł w Anglii. Przez pewien czas był uczniem angielskiego miniaturzysty Samuela Coopera. Wyspecjalizował się w malarstwie miniatur i należał do czołowych twórców swojego czasu.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Franciszek Śmiadecki [online], wielkieoczy.itgo.com [dostęp 2022-04-21] .