Franciszek I Sycylijski – Wikipedia, wolna encyklopedia
Król Obojga Sycylii | |
Okres | od 4 stycznia 1825 |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Żona | Maria Klementyna Habsburg |
Dzieci | Karolina |
Żona | Maria Izabela Burbon |
Dzieci | Ludwika Charlotta |
Odznaczenia | |
[1][a] |
Franciszek I (ur. 14 sierpnia 1777, zm. 8 listopada 1830) – król Obojga Sycylii w latach 1825–1830.
Urodził się w Neapolu jako syn Ferdynanda I, króla Obojga Sycylii i jego żony Marii Karoliny, arcyksiężniczki austriackiej. Poprzez matkę był siostrzeńcem Józefa II, cesarza rzymskiego oraz Marii Antoniny, królowej Francji – żony Ludwika XVI.
W 1806 rodzina królewska została zmuszona do ucieczki z Neapolu na Sycylię, a lord William Bentinck – brytyjski rezydent, ustanowił konstytucję i pozbawił Ferdynanda I całej jego władzy. W 1812 Franciszek został mianowany regentem. Po upadku Napoleona Bonaparte, ojciec Franciszka powrócił do Neapolu i zniósł konstytucję wraz z autonomią. W 1816 Królestwo Neapolu i Królestwo Sycylii zostały połączone w Królestwo Obojga Sycylii, a Franciszek otrzymał oficjalny tytuł księcia Kalabrii. Jeszcze będąc następcą tronu, Franciszek miał liberalne poglądy, a kiedy w 1820 wybuchła rewolucja, zaakceptował regencję dążąc do uchwalenia nowej konstytucji, która jednak okazała się zbytnio liberalna nawet dla niego. Stąd, odziedziczywszy tron w 1825, Franciszek wyznawał już bardziej konserwatywne poglądy.
Właściwie nie brał udziału w "rządzeniu" państwem, rządy zostawił w rękach swoich faworytów oraz urzędników. Sam żył szczęśliwie ze swoimi kochankami, ale otoczył się przez wojsko, bojąc się zamachu na swoje życie. Podczas całego jego panowania jedyne powstanie, jakie wybuchło miało miejsce w Cilento, w 1828 i dowodził nim markiz Delcarretto – były liberał.
Podczas swoich rządów ustanowił, Królewski Order Franciszka I – nagrodę za zasługi obywatelskie.
Małżeństwa i potomstwo
[edytuj | edytuj kod]25 czerwca 1797 w Foggii poślubił swoją siostrę cioteczną, która była jednocześnie jego siostrą wujeczną – arcyksiężniczkę Marię Klementynę, córkę cesarza Leopolda II i Marii Ludwiki córki Karola III króla Hiszpanii. Ich dziećmi byli:
- ∞ Karol Ferdynand, książę de Berry
- ∞ Ettore Lucchesi-Palli, książę di Campofranco i della Grazia
19 sierpnia 1802 ożenił się ze swoją siostrą stryjeczną – Marią Izabelą, córką króla Hiszpanii, Karola IV. Ich dziećmi byli:
- ∞ Franciszek de Paula, infant hiszpański, młodszy brat jej matki
- ∞ Ferdynand VII, król Hiszpanii, starszy brat jej matki
- ∞ Augustyn Ferdynand Muñoz, książę Rianzares
- ∞ Penelope Smyth
- ∞ Maria, księżniczka Savoy-Carignano
- ∞ Leopolda II, wielki książę Toskanii
- ∞ Sebastian, infant hiszpański
- ∞ Karol, hrabia Montemolin, pretendent do tronu Hiszpanii
- ∞ Piotr II, cesarz Brazylii
- ∞ Januaria, księżniczka brazylijska, infantka portugalska
- ∞ Maria Izabela, księżniczka toskańska
Franciszek miał również kilkoro dzieci ze związków pozamałżeńskich.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Federico Bona: I Cavalieri dell'Ordine Supremo del Collare o della Santissima Annunziata. [w:] Blasonario subalpino [on-line]. (wł.).
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Nadany w 1825 r. przez Karola Feliksa króla Sardynii.