French
DeutschFranciszek Salwator Toskański – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| arcyksiążę | |
| Dynastia | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | Maria Immaculata Burbon |
| Żona | 1. Maria Waleria Habsburg |
| Dzieci | Elżbieta, |
| Odznaczenia | |
 | |
Franciszek Salwator[1] (niem. Franz Salvator Maria Joseph Ferdinand Karl Leopold Anton von Padua Johann Baptist Januarius Aloys Gonzaga Rainer Benedikt Bernhard von Österreich-Toskana) (ur. 21 sierpnia 1866 w Altmünster; zm. 20 kwietnia 1939 w Wiedniu) – arcyksiążę austriacki, generał kawalerii cesarskiej i królewskiej Armii, generalny inspektor ochotniczej opieki sanitarnej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Franciszek Salwator był synem Karola Salwatora, księcia Toskanii, arcyksięcia Austrii, i jego żony Marii Immaculaty Burbon, córki Ferdynanda II, króla Obojga Sycylii.
Swoją przyszłą żonę, Marię Walerię (1868–1924), poznał na balu. Arcyksiężniczka, ukochana córka cesarzowej Elżbiety i cesarza Franciszka Józefa I, jako jedyna z rodzeństwa mogła wyjść za mąż z miłości. Jej wybór padł właśnie na Franciszka. Ich ślub odbył się 31 lipca 1890 roku w Bad Ischl. Maria Waleria i Franciszek doczekali się dziesięciorga dzieci. Początek małżeństwa był bardzo udany, jednak z biegiem czasu było coraz gorzej i Franciszek zaczął zdradzać żonę. Związał się z młodszą o 25 lat Stefanią Richter (1891–1972) (późniejszą księżną von Hohenlohe-Waldenburg-Schillingsfürst, żoną księcia Fryderyka Franciszka), z którą miał nieślubnego syna[2], uznanego przez Marię Walerię. Dziesięć lat po śmierci Marii Walerii, 28 kwietnia 1934 w Wiedniu, Franciszek zawarł małżeństwo morganatyczne z Melanią von Risenfels (1898–1984).
23 lipca 1914 został mianowany przez cesarza generalnym inspektorem dobrowolnej służby pielęgniarskiej[3].
Dzieci
[edytuj | edytuj kod]- Elżbieta (1892–1930)
- Franciszek Karol (1893–1918)
- Hubert Salwator (1894–1971)
- Jadwiga (1896–1970)
- Theodor Salwator (1899–1978)
- Gertruda (1900–1962)
- Maria (1901–1936)
- Klemens Salwator (1904–1974)
- Matylda (1906–1991)
- Agnieszka (1911–1911)
- Franciszek Józef von Hohenlohe-Schillingsfürst (1914–2008) (nieślubny)
Najstarszy syn Franciszek Karol zmarł przedwcześnie 10 grudnia 1918. Nie ożenił się i nie zostawił potomstwa. Klemens Salwator z kolei 20 lutego 1931 roku ożenił się z hrabiną Elżbietą Resseguier de Miremont, z którą miał ośmioro dzieci. Z powodu tego małżeństwa musiał zrzec się nazwiska i wszelkich praw w porządku dziedziczenia. Dla siebie i swoich potomków przyjął nazwisko i tytuł księcia Altenburg[4]. W chwili śmierci arcyksiążę Franciszek osierocił siedmioro dzieci[5].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Srebrny Medal Honorowy Czerwonego Krzyża (21 sierpnia 1914)[6]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Stanisław Grodziski: Habsburgowie. Wrocław - Warszawa - Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1998, s. 206.
- ↑ Jim Wilson, Księżna nazistów. Żydówka, arystokratka, agentka Hitlera., Świat Książki, Warszawa 2013, s. 43.
- ↑ Gazeta Lwowska Nr 174 z 2 sierpnia 1914 r. Część urzędowa [online], jbc.bj.uj.edu.pl [dostęp 2020-01-22].
- ↑ Martha Schad, Kaiserin Elisabeth und ihre Töchter, München 2005, s. 154.
- ↑ Zmarł arcyksiążę Franciszek. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 92 z 23 kwietnia 1939.
- ↑ Gazeta Lwowska Nr 195 z 28 sierpnia 1914 r. Część urzędowa [online], jbc.bj.uj.edu.pl [dostęp 2019-12-08].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jim Wilson, Księżna nazistów. Żydówka, arystokratka, agentka Hitlera, Grzegorz Sowula (tłum.), Leszek Erenfeicht (tłum.), Warszawa: Świat Książki, 2013, ISBN 978-83-7943-037-6, OCLC 863081407.
- Franz zu Hohenlohe, Stephanie. Das Leben meiner Mutter. Aus dem Englischen von Maria-Concetta Hübner. Amalthea, München und Wien 1991, ISBN 3-85002-293-5.