František Vláčil – Wikipedia, wolna encyklopedia

František Vláčil (ur. 19 lutego 1924 w Czeskim Cieszynie, zm. 28 stycznia 1999 w Pradze) – czeski reżyser i scenarzysta filmowy, malarz i grafik. Autor historycznego fresku Małgorzata, córka Łazarza (1967), uważanego za najwybitniejszy film w historii czeskiej kinematografii^[1]. Sam Vláčil wygrał plebiscyt, rozpisany w 1998 roku wśród krytyków filmowych, na najwybitniejszego czeskiego reżysera wszech czasów.

W latach 1945–1950 studiował historię sztuki na Uniwersytecie Masaryka w Brnie. Początkowo pracował nad filmami animowanymi, później jego zainteresowanie skierowało się ku fabułom. Jego filmy słyną z niezwykle kunsztownej formy i oprawy artystycznej. Vláčil zdobył za nie wiele nagród, m.in. Kryształowy Globus na MFF w Karlowych Warach za Cienie gorącego lata (1978), Czeskiego Lwa za całokształt twórczości (1994) i analogiczną nagrodę ponownie w Karlowych Warach (1998).

Zmarł w 1999 w Pradze. Został pochowany na cmentarzu Malvazinky^[2].

• 1960: Biała gołębica (Holubice)
• 1962: Diabelska przepaść (Ďáblova past)
• 1967: Małgorzata, córka Łazarza (Marketa Lazarová)
• 1968: Dolina pszczół (Údolí včel)
• 1969: Adelheid
• 1973: Opowieść o srebrzystej jodle (Pověst o stříbrné jedli)
• 1975: Syriusz (Sirius)
• 1977: Dym z ziemniaków (Dým bramborové natě)
• 1978: Cienie gorącego lata (Stíny horkého léta)
• 1980: Koncert na koniec lata (Koncert na konci léta)
• 1981: Jad węża (Hadí jed)
• 1985: Pastuszek z doliny (Pasáček z doliny)
• 1985: Cień paproci (Stín kapradiny)
• 1988: Mág

• Frantisek Vlacil w bazie IMDb (ang.)
• Petr Gajdošík: František Vláčil. Život a dílo (Camera obscura, 2018)
• Petr Gajdošík: František Vláčil. Život a dílo web Kosmas