Franz Kullak – Wikipedia, wolna encyklopedia

Franz Kullak (ur. 12 kwietnia 1844 w Berlinie, zm. 9 grudnia 1913 tamże^[1][2]) – niemiecki pianista i pedagog. Syn Theodora^[1][2].

Kształcił się u ojca w Neue Akademie der Tonkust^[1][2], przez krótki czas był też uczniem Ferenca Liszta^[2]. Następnie studiował w Paryżu u Karla Wehlego i Henry’ego Litolffa^[1][2]. Ze względu na wybuchy nerwowe szybko wycofał się z występów jako pianista^[1]. Od 1867 roku uczył gry na fortepianie w Neue Akademie der Tonkust, a po śmierci ojca w 1882 roku przejął jej prowadzenie^[1][2]. W związku z postępującą nerwicą w 1890 roku zamknął szkołę^[1]. W 1891 roku założył własną Akademie für Höheres Klaverspiel, w 1900 roku zrezygnował jednak z jej dalszego prowadzenia^[1][2].

Skomponował operę Ines de Castro (wyst. Berlin 1877)^[1][2], ponadto był autorem utworów orkiestrowych, kompozycji na fortepian i pieśni^[2]. Opracowywał dzieła J.S. Bacha, W.A. Mozarta, J.N. Hummla i L. van Beethovena, przygotował m.in. wydanie V koncertu fortepianowego Beethovena skolacjonowanego z rękopisami i poprzedzonego przedmową na temat wykonawstwa^[1]. Opublikował prace Der Vortrag in der Musik am Ende des 19. Jahrhunderts (Lipsk 1898) i Beethoven’s Piano Playing (Nowy Jork 1901)^[1].

• Franz Kullak – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project