Front Wyzwolenia Palestyny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Front Wyzwolenia Palestyny (arab. جبهة التحرير الفلسطينية) – polityczno-militarna organizacja terrorystyczna palestyńskich nacjonalistów.

Powstał w 1976 roku^[1] lub 1977 roku^[2], w następstwie rozłamu w organizacji Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny – Główne Dowództwo^[1]. Założycielem formacji był Abu Abbas (właściwie Muhammad Zaidan)^[1]. Abbas opuścił macierzystą grupę po tym, gdy jej przywódcy poparli działania Sił Zbrojnych Syrii wymierzone w struktury Organizacji Wyzwolenia Palestyny w Libanie^[3]. W kolejnych latach dochodziło do starć pomiędzy bojownikami LFWP–GD i FWP, walki nasiliły się po 13 sierpnia 1977 roku, kiedy bojownicy LFWP–GD zorganizowali ataki bombowe na biura FWP w Bejrucie, w zamachach zginęło wtedy około 200 osób^[3].

W pierwszej połowie lat 80. wewnątrz Frontu wyłoniły się trzy mniejsze grupy: prosyryjska (Abdul Ghanim), prolibijscy sympatycy LFWP (Talaat Yaqub) i zwolennicy współpracy z OWP (Abu Abbas)^[4][5][6][7]. Każda z grup zatrzymała pierwotną nazwę i uważała, że to ona jest kontynuacją organizacji-matki^[2]. Podział frakcyjny ograniczył się w 1989 roku, kiedy frakcja Abbasa wchłonęła większość struktur rozłamowych^[2]. Abbas stał na czele frakcji opowiadającej się za sojuszem z OWP, a sam w latach 1984–1991 wchodził w skład Komitetu Wykonawczego OWP. Frakcja ograniczyła współpracę z OWP po 1998 roku, kiedy to uznała, że kierownictwo organizacji jest zbyt ugodowe względem Izraela^[6][7].

W przeszłości prowadził działalność terrorystyczną. Zamachy ograniczyły się po 2003 roku wraz z zatrzymaniem Abbasa przez Amerykanów^[6][7]. Pojedyncze ataki przeprowadzone na izraelskie cele wojskowe odnotowano jeszcze w 2008 i 2010 roku^[8].

W 1996 roku wziął udział w wyborach w Autonomii Palestyńskiej, zdobywając zaledwie 0,11% głosów^[9]. W wyborach w 2006 roku startował pod nazwą „Męczennik Abu Abbas”, uzyskał w nich 0,30% głosów^[10][11].

Obecnie struktury Frontu Wyzwolenia Palestyny znajdują się na obszarze Autonomii Palestyńskiej i południowego Libanu, prawdopodobnie formacja posiada przedstawicielstwo w Syrii. W przeszłości bazy Frontu znajdowały się też w Tunezji, Libii i Iraku^[5][6][7][8].

• W kwietniu 1979 roku czworo bojowników przeniknęło na teren Izraela, gdzie zabiło cztery osoby (masakra w Naharijji)^[12].
• W marcu 1981 roku miejsce miała nieudana próba przeniknięcia dwóch fedainów na obszar Izraela. Napastnicy poruszali się paralotniami, zostali zmuszeni do lądowania w okolicach Hajfy, gdzie zostali aresztowani. Terroryści planowali zrzucenie na miasto granatów ręcznych i bomb^[13].
• W kwietniu 1981 roku miała miejsce nieudana próba przeniknięcia na teren Izraela dwóch terrorystów poruszających się balonem. Balon został zestrzelony, a obydwaj napastnicy zginęli^[13].
• W październiku 1985 roku czterech bojowników porwało liniowiec MS Achille Lauro. W zamachu zginął obywatel USA Leon Klinghoffer^[6][7][13].
• W maju 1990 roku 17 fedainów usiłowało zaatakować od strony morza turystyczną dzielnicę Tel Awiw-Jafa. Izraelska straż przybrzeżna zatrzymała pięć pontonów, którymi się poruszali. W akcji zginęło czterech napastników, reszta została aresztowana^[14].

W 2015 roku Departamentu Stanu USA szacował liczebność frakcji Abbasa na 50–500 członków aktywnych na Zachodnim Brzegu, w Strefie Gazy i w południowym Libanie^[8].

W przeszłości działalność Frontu wspierana i finansowana była przez Syrię, Irak i Libię^[5].

Zdaniem Departamentu Stanu USA, formacja może być finansowana przez Iranu^[15].

Wyznaje doktrynę skrajnie lewicową^[9], a jego celem jest utworzenie niepodległego państwa palestyńskiego^[6][7].

Znajduje się na listach organizacji terrorystycznych Departamentu Stanu USA^[16] i Kanady^[17]. Do 2011 roku znajdował się też na analogicznej liście Unii Europejskiej^[18][19][20].

Zobacz hasło FWP w Wikisłowniku

• pod redakcją Bernard J. Albin i Grzegorz Tokarz: Izrael i autonomia palestyńska wybrane aspekty polityczne i prawne. Wrocław: Arboretum, 2007. ISBN 83-60011-41-9. Brak numerów stron w książce
• Wilhelm Dietl, Rolf Tophoven, Kai Hirschmann: Terroryzm. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012. ISBN 978-83-01-16019-7. Brak numerów stron w książce
• Robert M. Barnas: Terroryzm od Asasynów do Osamy bin Ladena. Wrocław: Kirke, 2001. ISBN 978-83-914970-4-3.
• Terrorist Group Profiles. Diane Pub Co, 1989. ISBN 978-1-56806-864-0. Brak numerów stron w książce
• Jarosław Tomasiewicz: Terroryzm na tle przemocy politycznej (Zarys encyklopedyczny). Katowice, 2000. ISBN 83-907096-2-7.