Frumka Płotnicka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Frumka Płotnicka

Data i miejsce urodzenia	1914 Pińsk
Data i miejsce śmierci	3 sierpnia 1943 Będzin
Przebieg służby
Siły zbrojne	Żydowska Organizacja Bojowa
Stanowiska	łączniczka
Główne wojny i bitwy	powstanie w getcie warszawskim, powstanie w getcie będzińsko-sosnowieckim
Odznaczenia

Frumka (Fruma) Płotnicka (Plotnitzki) (ur. w 1914 w Pińsku, zm. 3 sierpnia 1943 w Będzinie) – żydowska działaczka ruchu oporu w czasie II wojny światowej.

Członkini syjonistycznej organizacji Dror, łączniczka Żydowskiej Organizacji Bojowej (ŻOB) na terenie kraju, organizatorka samoobrony w getcie warszawskim oraz w Zagłębiu Dąbrowskim, uczestniczka powstania w getcie warszawskim oraz współorganizatorka (wraz z Józefem Kożuchem, Bolesławem Kożuchem i Cwi Brandesem) powstania w getcie będzińsko-sosnowieckim. Zginęła 3 sierpnia 1943 w bunkrze w Będzinie, broniąc się przed Niemcami.

Była posiadaczką paszportu paragwajskiego wystawionego przez Grupę Ładosia^[1].

Pamięci Frumki Płotnickiej jest poświęcony jeden z pamiątkowych bloków sjenitowych, znajdujący się przy skrzyżowaniu ulic Niskiej i Dubois w Warszawie. Blok jest częścią Traktu Pamięci Męczeństwa i Walki Żydów, biegnącego od zbiegu ulic Zamenhofa i Anielewicza aż do skrzyżowania ulic Dzikiej i Stawki.

13 marca 1957 została zarejestrowana w Jad Waszem jako ofiara Holokaustu na wniosek bratanicy Ilany Aviam.

• Order Krzyża Grunwaldu III klasy (przyznany pośmiertnie 19 kwietnia 1945)

• Martyrologia Getta Warszawskiego na stronie izrael.badacz.org
• Biogram Frumki Płotnickiej na stronie getto.pl
• Strona Jad Waszem