Góry w Polsce – Wikipedia, wolna encyklopedia

Góry zajmują zaledwie 3,3% powierzchni Polski[1], z czego w większości są to góry niskie. Wszystkie masywy rozciągają się wzdłuż południowej granicy kraju, z wyjątkiem najniższych Gór Świętokrzyskich. Karpaty są młodymi górami fałdowymi powstałymi w trakcie orogenezy alpejskiej, zaś Sudety i Góry Świętokrzyskie są starymi górami zrębowymi powstałymi w czasie wcześniejszych orogenez kaledońskiej i hercyńskiej. Jedynie pięć pasm górskich wystaje ponad piętro lasów: Tatry, Beskid Żywiecki, Karkonosze, Masyw Śnieżnika i Bieszczady. Tylko w Tatrach znajduje się w pełni rozwinięta rzeźba wysokogórska.

Mapa fizycznogeograficzna Polski, góry zaznaczono na brązowo

Łańcuchy górskie i ich pasma górskie w Polsce

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Polska w liczbach - Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska - Portal Gov.pl [online], Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska [dostęp 2024-12-03] (pol.).