Günter de Bruyn – Wikipedia, wolna encyklopedia

Günter de Bruyn
Ilustracja
Günter de Bruyn (1981)
Data i miejsce urodzenia

1 listopada 1926
Berlin

Data i miejsce śmierci

4 października 2020
Bad Saarow

Narodowość

niemiecka

Język

niemiecki

Dziedzina sztuki

powieść, opowiadanie, esej

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RFN Order Zasługi Brandenburgii Nagroda Państwowa NRD

Günter de Bruyn (ur. 1 listopada 1926 w Berlinie, zm. 4 października 2020 w Bad Saarow[1]) – pisarz niemiecki.

W 1964 został laureatem Nagrody Heinricha Manna[2].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]
  • Über die Arbeit in Freihandbibliotheken, Berlin 1957
  • Hochzeit in Weltzow, Halle (Saale) 1960
  • Wiedersehen an der Spree, Halle (Saale) 1960
  • Einführung in die Systematik für allgemeinbildende Bibliotheken, Berlin 1961
  • Der Hohlweg, Halle (Saale) 1963
  • Ein schwarzer, abgrundtiefer See, Halle (Saale) 1963
  • Maskeraden, Halle (Saale) 1966
  • Osioł Buridana (Buridans Esel), Halle (Saale) 1968 (wyd. pol. 1973)
  • Nagroda literacka (Preisverleihung), Halle (Saale) 1972 (wyd. pol. 1979)
  • Tristan und Isolde, Berlin 1975
  • Das Leben des Jean Paul Friedrich Richter, Halle (Saale) 1975
  • Märkische Forschungen, Halle (Saale) et al. 1978
  • Im Querschnitt, Halle (Saale) et al. 1979
  • Babylon, Leipzig 1980
  • Neue Herrlichkeit, Frankfurt am Main 1984
  • Lesefreuden, Frankfurt am Main 1986
  • Frauendienst, Halle (Saale) et al. 1986
  • Brandenburg, München et al. 1991 (wspólnie z Hauke Dressler)
  • Im Spreeland, Freiburg im Breisgau 1991 (wspólnie z Erhardem Pansegrau)
  • Jubelschreie, Trauergesänge, Frankfurt am Main 1991
  • Zwischenbilanz, Frankfurt am Main 1992
  • Mein Brandenburg, Frankfurt am Main 1993 (wspólnie z Barbarą Klemm)
  • Das erzählte Ich, Frankfurt am Main 1995
  • Was ich noch schreiben will, Göttingen 1995 (wspólnie z Ingo Hermannem)
  • Irritation und Verstehen, Stuttgart 1995
  • Vierzig Jahre, Frankfurt am Main 1996
  • Altersbetrachtungen über den alten Fontane, Berlin 1999
  • Die Finckensteins, Berlin 1999
  • Deutsche Zustände, Frankfurt am Main 1999
  • Preußens Luise. Vom Entstehen und Vergehen einer Legende, Berlin 2001
  • Unzeitgemäßes, Frankfurt am Main 2001
  • Unter den Linden, Berlin 2003
  • Abseits. Liebeserklärungen an eine Landschaft. Mit Fotos von Rüdiger Südhoff, Frankfurt am Main 2005
  • Als Poesie gut. Schicksale aus Berlins Kunstepoche 1786 bis 1807, Frankfurt am Main 2006

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Märkisches Medienhaus, Kultur: Schriftsteller Günter de Bruyn ist tot [online], moz.de, 8 października 2020 [dostęp 2020-10-08] (niem.).
  2. Heinrich Mann Prize. adk.de. [dostęp 2019-09-29]. (niem.).