GJ 436 – Wikipedia, wolna encyklopedia

GJ 436
ilustracja
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Lew

Rektascensja

11h 42m 11,093s[1]

Deklinacja

+26° 42′ 23,65″[1]

Paralaksa (π)

0,1023014 ± 0,0000302[1]

Odległość

31,8823 ± 0,0094 ly
9,7750 ± 0,0029 pc

Wielkość obserwowana

10,68m[1]

Ruch własny (RA)

895,088 ± 0,026 mas/rok[1]

Ruch własny (DEC)

−813,550 ± 0,025 mas/rok[1]

Prędkość radialna

9,59 ± 0,0008 km/s[1]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

czerwony karzeł

Typ widmowy

M3 V[1]

Masa

0,452 ± 0,012[2] M

Promień

0,464 ± 0,011[2] R

Metaliczność [Fe/H]

−0,32 ± 0,12[2]

Wielkość absolutna

10,64m[3]

Jasność

0,01 L[3]

Wiek

6 ± 5 mld lat[2]

Temperatura

3684 ± 55 K[2]

Charakterystyka orbitalna
Krąży wokół

Centrum Galaktyki

Półoś wielka

7978[3] pc

Mimośród

0,3107[3]

Alternatywne oznaczenia
2MASS: J11421096+2642251
Katalog Hipparcosa: HIP 57087
Noquisi; Ross 905

GJ 436 (Noquisi) – gwiazda w gwiazdozbiorze Lwa. Znajduje się w odległości 31,88 roku świetlnego od Słońca. Okrąża ją co najmniej jedna planeta.

Gwiazda ma nazwę własną Noquisi, która została wybrana w konkursie NameExoWorlds zorganizowanym w 2022 roku przez Międzynarodową Unię Astronomiczną. Nazwa ta oznacza „gwiazda” w języku Czirokezów (czirokeski ᏃᏈᏏ). Spośród nadesłanych propozycji zwyciężyła nazwa Noquisi dla gwiazdy i Awohali dla planety[4].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Jest to czerwony karzeł, gwiazda ciągu głównego o typie widmowym M3[1]. Ma temperaturę około 3680 K, a jej jasność to ok. 1% jasności Słońca[3]. Masa tej gwiazdy to 45% masy Słońca, a jej promień to 46% promienia Słońca[2].

Układ planetarny

[edytuj | edytuj kod]

Gwiazdę GJ 436 obiega w niewielkiej odległości planeta GJ 436 b, której istnienie ogłoszono w 2004 roku. Odkryto ją dzięki tranzytom na tle gwiazdy[2]. To zjawisko pozwoliło odkryć, że ma nie tylko masę, ale i rozmiary zbliżone do Neptuna[5].

W styczniu 2008 roku doniesiono o odkryciu drugiej planety w tym układzie, GJ 436 c. Wstępne wyniki wskazywały, że ma ona masę niecałych 5 M🜨, co czyniło ją najlżejszą odkrytą dotąd planetą pozasłoneczną (w układzie gwiazdy ciągu głównego). Jednak dokładniejsze analizy tranzytów GJ 436 b nie potwierdziły jej istnienia i odkrycie zostało oficjalnie odwołane 21 maja tego samego roku[6].

W 2012 przy pomocy Kosmicznego Teleskopu Spitera wskazano na możliwość istnienia innej planety orbitującej wokół GJ 436, oznaczonej UCF-1.01[7]. Planeta ta miałaby być mniejsza od Ziemi, ze średnicą około dwóch trzecich średnicy Ziemi, krążyć bardzo blisko gwiazdy, z okresem orbitalnym wynosi 1,4 ziemskiego dnia[7]. Możliwe jest także istnienie trzeciej planety, UCF-1.02, ale jej istnienie także nie zostało jeszcze potwierdzone[7].

Towarzysz Masa
[M🜨]
Promień
[R🜨]
Okres orbitalny
[d]
Półoś wielka
[au]
Ekscentryczność Inklinacja
[°]
b[2] 22,3 ± 1,7 4,3 2,64394 ± 9,9×10−5 0,02887 ± 0,00095 0,191 +0,045−0,057 85,8 ± 0,25

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i Ross 905 w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d e f g h GJ 436 b w serwisie The Extrasolar Planets Encyclopaedia (ang.)
  3. a b c d e Anderson, E., Francis, C.: HIP 57087. [w:] Extended Hipparcos Compilation (XHIP) [on-line]. VizieR, 2012. [dostęp 2023-06-19]. (ang.).
  4. NameExoWorlds 2022 Approved Names. [dostęp 2023-06-19].
  5. Strange alien world made of ‘hot ice’. „New Scientist”, 2007-05-16. [dostęp 2011-02-27]. (ang.).
  6. GJ 436 w serwisie The Extrasolar Planets Encyclopaedia (ang.)
  7. a b c Spitzer finds evidence for an exoplanet smaller than Earth. astronomy.com, 2012-07-19. [dostęp 2012-07-20]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]