Okres orbitalny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2021-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Okres orbitalny – czas, jaki jest potrzebny ciału (znajdującemu się na orbicie wokół innego ciała) na wykonanie jednego pełnego obiegu orbitalnego. W zależności od tego, względem jakiego punktu odniesienia liczymy początek i koniec obiegu, można wyróżnić:

• Okres syderyczny (gwiazdowy) - ruch mierzony względem układu odniesienia związanego z odległymi gwiazdami. Układ ten jest najbardziej zbliżony do inercjalnego.

  zob. też: miesiąc syderyczny, rok syderyczny

• Okres smoczy (drakoński) - czas pomiędzy dwoma kolejnymi przejściami ciała przez ten sam węzeł orbity.

  zob. też: miesiąc smoczy, rok smoczy

• Okres anomalistyczny - czas pomiędzy dwoma kolejnymi przejściami ciała przez perycentrum.

  zob. też: miesiąc anomalistyczny, rok anomalistyczny

• Okres synodyczny - okres powtarzalności tych samych faz ciała (faz Księżyca, elongacji planety) widocznego z Ziemi.

  zob. też: miesiąc synodyczny

• Okres zwrotnikowy (tropikalny) - okres mierzony w układzie zorientowanym względem chwilowego punktu równonocy.

  zob. też: rok zwrotnikowy

Dla Ziemi rok używany w codziennej rachubie czasu jest równy okresowi zwrotnikowemu. Okresy obiegu planet wokół Słońca można wyliczyć z trzeciego prawa Keplera.