Gabriela, cynamon i goździki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gabriela, cynamon i goździki
Gabriela, cravo e canela
ilustracja
Autor

Jorge Amado

Data powstania

1958

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

São Paulo

Język

język portugalski

Data wydania

1958

Wydawca

Livraria Martins Editora

Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego

1968

Wydawca

Książka i Wiedza

Przekład

Janina Wrzoskowska

Gabriela, cynamon i goździki (port. Gabriela, cravo e canela) – modernistyczna powieść brazylijskiego pisarza Jorge Amado, wydana w 1958 roku. Na podstawie książki w 1963 roku powstał film pod tym samym tytułem. Książkę przetłumaczono na 32 języki, w tym na polski[1].

Powieść zapoczątkowuje nowy cykl w twórczości Jorge Amado, w którym porzuca on tematy polityczne, a zwraca się w stronę wątków zmysłowych, erotycznych, a także podejmuje motywy związane ze związkami osób należących do różnych ras. W tej fazie twórczości pisarza, na pierwszy plan wybijają się postacie kobiet. Poza Gabrielą, do tego cyklu należą też takie powieści, jak Dona Flor i jej dwóch mężów oraz Tereza Batista wojowaniem zmęczona[2].

Gabriela, cynamon i goździki jest pierwszą powieścią Amado, która powstała po jego wystąpieniu z Partii Komunistycznej. Powieść jest powrotem do “cyklu kakaowego”, w którym pojawiają się postacie właścicieli ziemskich (coronéis), bandytów, prostytutek i oszustów, a wszystkie te postacie tworzą społeczeństwo związane z plantacjami kakao[3].

Streszczenie

[edytuj | edytuj kod]

Gabriela przybywa do Ilhéus w 1925 roku w poszukiwaniu pracy. Znajduje zatrudnienie w barze “Vesúvio”, którego właścicielem jest Arab o imieniu Nacib. Nacib nie od razu dostrzega piękno Gabrieli, której skóra ma barwę cynamonu, a jej zapach można porównać do aromatu goździków. Dzięki obecności pięknej i zdolnej kucharki, bar Vesúvio wkrótce staje się miejscem tętniącym życiem i tłumnie odwiedzanym przez tamtejszych mężczyzn. Zazdrosny Nacib, aby zatrzymać Gabrielę tylko dla siebie, decyduje się ją poślubić, jednak małżeństwo nie leży w naturze wolnego ducha Gabrieli. Wkrótce Nacib znajduje ją w łóżku z Tonico Bastosem i unieważnia małżeństwo. Gabriela wciąż jednak jest zatrudniona w kuchni baru Vesúvio, a także odwiedza łóżko Naciba[1].

Gabriela, cynamon i goździki jest historią miłosną Naciba i przybyłej z interioru Mulatki Gabrieli, a także kroniką złotego okresu upraw kakao w regionie Ilhéus. Postać Gabrieli jest uosobieniem przemian, zachodzących w patriarchalnym i autorytarnym społeczeństwie[1].

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Źródła[1]:

  • Prêmio Machado de Assis (1959);
  • Prêmio Paula Brito (1959);
  • Prêmio Luísa Cláudia de Sousa (1959);
  • Prêmio Carmem Dolores Barbosa (1959);
  • Prêmio Jabuti (1959)

Adaptacje

[edytuj | edytuj kod]

Źródła[1]:

Telenowele

[edytuj | edytuj kod]
  • Gabriela (1985) - w reżyserii Bruno Barreto z Sônią Bragą w roli tytułowej

Taniec

[edytuj | edytuj kod]
  • Spektakl w wykonaniu baletu Teatro Municipal do Rio de Janeiro

Fotonowela

[edytuj | edytuj kod]

Komiksy

[edytuj | edytuj kod]
  • Editora Brasil-América, Rio de Janeiro,
  • Magazyn Klik, Ebal, Rio de Janeiro, 1975

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Gabriela, cravo e canela | Fundação Casa de Jorge Amado [online], www.jorgeamado.org.br [dostęp 2018-02-20] (port. braz.).
  2. Gabriela Cravo e Canela: Síntese da obra - Pesquisa Escolar - UOL Educação [online], educacao.uol.com.br [dostęp 2018-02-21] (port.).
  3. Quem - NOTÍCIAS - As obras de Jorge Amado, „Revista Quem” [dostęp 2018-02-20] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-05].