Gado-gado – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gado-gado

Sałatka z rozdzielonymi składnikami
Rodzaj	sałatka
Kuchnia	indonezyjska
Data i miejsce powstania	XVI wiek Dżakarta (?)
Odmiany
liczne, regionalne
Składniki
kapusta, fasolka, musztardowiec, kiełki fasoli, tofu, tempeh
Multimedia w Wikimedia Commons

Gado-gado – sałatka wegetariańska charakterystyczna dla kuchni indonezyjskiej. Łączy w sobie słodki oraz pikantny smak^[1].

Sałatka składa się z mieszanki lekko gotowanych warzyw (kapusta, fasolka o długich strąkach, musztardowiec i kiełki fasoli) oraz smażonych tofu i tempehu^[2], jak również jajek i lontongu (ryż w liściach bananowca). Serwuje się ją polaną z wierzchu lepkim, pikantnym i lekko słodkim sosem z pokruszonych orzechów ziemnych (dawniej droższych nerkowców^[2]), cukru palmowego oraz chili i skropioną sokiem z limonki. Jako dodatek podawana jest smażona cebula, krewetkowe krakersy^[1], a nawet kurczak^[2]. Może być serwowana na śniadanie, lunch lub obiad^[2].

Potrawa jest oferowana w prawie każdej części Indonezji, a obszary kraju mają swoje lokalne wersje^[1]. Jej pochodzenie nie jest znane (jest obecna w kulturze indonezyjskiej od XVI wieku^[2]), chociaż wskazuje się, że jest specjalnością kulinarną Betawi (Dżakarty). Być może nazwa gado-gado pochodzi od słowa „digado”, które w Dżakarcie oznacza „jeść bez ryżu”, ponieważ danie jest zwykle spożywane z lontongiem^[3].

• 
  Gado-gado w Dżakarcie
• 
  Sałatka na talerzu
• 
  Przygotowywanie