Gampsocoris – Wikipedia, wolna encyklopedia

	Gampsocoris
	Fuss, 1852
	; Gampsocoris punctipes
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	pluskwiaki
Podrząd	pluskwiaki różnoskrzydłe
Rodzina	smukleńcowate
Podrodzina	Gampsocorinae
Plemię	Gampsocorini
Rodzaj	Gampsocoris
	Typ nomenklatoryczny
	Gampsocoris transsilvanica Fuss, 1852
Synonimy
	Armanus Mulsant & Rey, 1871; Auchenoplus Bergroth, 1913; Lindbergius Josifov, 1965; Protacanthus Uhler, 1893;
	Armanus Mulsant & Rey, 1871; Auchenoplus Bergroth, 1913; Lindbergius Josifov, 1965; Protacanthus Uhler, 1893;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gampsocoris – rodzaj pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny smukleńcowatych. Obejmuje 18 opisanych gatunków. Zamieszkują wszystkie krainy oprócz Nearktyki.

Morfologia

Pluskwiaki o silnie wydłużonym i delikatnie zbudowanym ciele^[1] długości od 2,5 do 4,7 mm^[2]. Oskórek mają pozbawiony owłosienia. Powierzchnia zaokrąglonej głowy jest błyszcząca, niepunktowana^[1]. Czoło jest silnie wysklepione, pozbawione wyrostka frontalnego. Mocno wydłużone czułki mają barwę jasną z ciemnym obrączkowaniem przynajmniej na jednym członie^[2]^[1]. Przedplecze ma grubo punktowany i mocno wypukły wierzch. Występuje na nim pięć błyszczących guzków – dwa poprzeczne tuż za kołnierzem i trzy w części tylnej. Małych rozmiarów tarczka zaopatrzona jest w długi, odstający i dalej zakrzywiony ku dołowi kolec. Półpokrywy mają zesklerotyzowane w niewielkim stopniu i wskutek tego niemal przejrzyste przykrywki oraz duże, delikatne zakrywki^[1]. Podłużnych żyłek na zakrwyce jest sześć^[2], rzadziej pięć. Zatułów ma dobrze widoczne ujścia gruczołów zapachowych o formie wydłużonych uszek. Mocno wydłużone odnóża wieńczą parzyste przylgi i pazurki^[1]. Ich ubarwienie jest żółtawe z ciemnym obrączkowaniem na udach i goleniach^[2]. Na sternitach brak jest punktowania^[1].

Ekologia i występowanie

Owady te bytują na różnych roślinach porośniętych włoskami gruczołowymi. Są fitofagami ssącymi soki roślin i krople wydzielane przez ich gruczoły. Niewykluczone jest, że uzupełniają dietę martwymi owadami uwięzionymi przez te wydzieliny^[3].

Najwięcej gatunków zamieszkuje krainę palearktyczną^[1], a spośród nich 7 występuje w Europie^[4], z czego dwa w Polsce – G. culicinus i G. punctipes^[2]^[3]. Poza tym po 4 gatunki zamieszkują krainę neotropikalną i krainę etiopską, jeden (G. bihamatus) krainę orientalną i jeden (G. pacificus) Oceanię^[5].

Taksonomia

Rodzaj ten wprowadził w 1852 roku Michael Fuss. Jego gatunkiem typowym wyznaczył opisanego w tej samej publikacji Gampsocoris transsilvanica^[6]^[5], którego później zsynonimizowano z Gampsocoris punctipes^[7].

Do rodzaju tego zalicza się 18 opisanych gatunków^[5]:

Gampsocoris africanus (Stusak, 1966)
Gampsocoris bihamatus (Distant, 1909)
Gampsocoris culicinus Seidenstücker, 1948
Gampsocoris decorus (Uhler, 1893)
Gampsocoris enslini Seidenstücker, 1953
Gampsocoris fuscatus Henry, 1997
Gampsocoris gatai Gunther, 1996
Gampsocoris gibberosus (Horvath, 1922)
Gampsocoris lilianae Josifov, 1958
Gampsocoris linnavuorii Henry, 2016
Gampsocoris minutus Josifov, 1965
Gampsocoris nexus (Harris, 1943)
Gampsocoris pacificus (China, 1930)
Gampsocoris pallidipes Lindberg, 1958
Gampsocoris panorminus Seidenstücker, 1965
Gampsocoris punctipes (Germar, 1822) – klemens wilżynowiec
Gampsocoris tuberculatus (Stusak, 1967)
Gampsocoris villiersi (Stusak, 1966)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Barbara Lis. Płaszczyńcowate – Piesmatidae, smukleńcowate – Berytidae, kowalowate – Pyrrhocoridae. „Klucze do oznaczania owadów Polski”. 18 (9), s. 14–28, 2007.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Grzegorz Hebda, Radosław Ścibior. Gampsocoris culicinus Seidenstücker, 1948, species new to the Polish fauna (Heteroptera: Berytidae: Gampsocorinae). „Genus”. 24 (1), s. 29–32, 2013.
↑ ^a ^b Artur Taszakowski. Notes on the occurrence of Gampsocoris Fuss, 1852 (Hemiptera: Heteroptera: Berytidae) in Poland. „Fragmenta Faunistica”. 58 (1), s. 1–6, 2015. DOI: 10.3161/00159301FF2015.58.1.001.
↑ Gampsocoris Fuss, 1852. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2021-10-11].
↑ ^a ^b ^c Pablo M. Dellapé, Thomas J. Henry, David C. Eades: genus Gampsocoris Fuss, 1852. [w:] Lygaeoidea Species File (Version 5.0/5.0) [on-line]. [dostęp 2021-10-11].
↑ M. Fuss. Beitrag zur siebenburgerischen Insektenfauna. „Verhandl Mitt. Ver. Natur. Herman.”. 3, s. 73–80, 1852.
↑ Pablo M. Dellapé, Thomas J. Henry, David C. Eades: species Gampsocoris punctipes (Germar, 1822). [w:] Lygaeoidea Species File (Version 5.0/5.0) [on-line]. [dostęp 2021-10-11].

[Lis-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Barbara Lis. Płaszczyńcowate – Piesmatidae, smukleńcowate – Berytidae, kowalowate – Pyrrhocoridae. „Klucze do oznaczania owadów Polski”. 18 (9), s. 14–28, 2007.

[hs-2] Grzegorz Hebda, Radosław Ścibior. Gampsocoris culicinus Seidenstücker, 1948, species new to the Polish fauna (Heteroptera: Berytidae: Gampsocorinae). „Genus”. 24 (1), s. 29–32, 2013.

[Taszakowski-3] Artur Taszakowski. Notes on the occurrence of Gampsocoris Fuss, 1852 (Hemiptera: Heteroptera: Berytidae) in Poland. „Fragmenta Faunistica”. 58 (1), s. 1–6, 2015. DOI: 10.3161/00159301FF2015.58.1.001.

[fe-4] Gampsocoris Fuss, 1852. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2021-10-11].

[lsf-5] Pablo M. Dellapé, Thomas J. Henry, David C. Eades: genus Gampsocoris Fuss, 1852. [w:] Lygaeoidea Species File (Version 5.0/5.0) [on-line]. [dostęp 2021-10-11].

[Fuss-6] M. Fuss. Beitrag zur siebenburgerischen Insektenfauna. „Verhandl Mitt. Ver. Natur. Herman.”. 3, s. 73–80, 1852.

[lsf1-7] Pablo M. Dellapé, Thomas J. Henry, David C. Eades: species Gampsocoris punctipes (Germar, 1822). [w:] Lygaeoidea Species File (Version 5.0/5.0) [on-line]. [dostęp 2021-10-11].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]