Garuda – Wikipedia, wolna encyklopedia

Garuda – jedno z bóstw w hinduizmie i buddyzmie tybetańskim.

Garuda jest malezyjską odmianą Feniksa; w Japonii bóstwo to nosi nazwę Karura. Ten mityczny ptak widnieje w godłach Tajlandii i Indonezji, ponadto narodowe linie lotnicze w Indonezji to Garuda Indonesia.

Hinduizm

W hinduizmie Garuda jest wierzchowcem (wahaną) boga Wisznu. Przedstawiany jest jako złoty lub czerwony orzeł o ciele człowieka. Garuda jest bratem Aruny, woźnicy Surji, boga słońca. Symbolizuje nauki tajemne Wed. Jest śmiertelnym wrogiem Nagów^[1].

Buddyzm

W kulturze tybetańskiej, reprezentuje żywioł ognia. Kieruje się do niego intencje wyleczenia chorób przypisywanych działaniom nagów, w tym choroby skóry i raki^[2].

Przypisy

↑ Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red. nauk.). Wyd. 1. T. 1. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 1998, s. 293, seria: Słowniki Encyklopedyczne „Książnicy”. ISBN 83-7132-369-7.
↑ Namkhai Norbu, Tybetańska joga snu i praktyka naturalnego światła, przeł. Jacek Sieradzan, Kraków 1998, r. 7. Przypisy, s. 87, przypis 83

[Frederic285-1] Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red. nauk.). Wyd. 1. T. 1. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 1998, s. 293, seria: Słowniki Encyklopedyczne „Książnicy”. ISBN 83-7132-369-7.

[2] Namkhai Norbu, Tybetańska joga snu i praktyka naturalnego światła, przeł. Jacek Sieradzan, Kraków 1998, r. 7. Przypisy, s. 87, przypis 83

[1]

[2]