Generalny Okręg Białorusi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Generalny Okręg Białorusi
Generalbezirk Weißruthenien
Генеральная акруга Беларусь
1941–1944
Flaga
Flaga
Państwo

 III Rzesza

Siedziba

Mińsk

Zarządzający

Kurt von Gottberg

Populacja
• liczba ludności


2 411 333
(brak daty pomiaru)

Położenie na mapie
Położenie na mapie
b. siedziba administracji Generalnego Okręgu Białorusi (1941-1944), KC KPB (1947-1991), obecnie administracji Prezydenta Białorusi

Generalny Okręg Białorusi (niem. Generalbezirk Weißruthenien, biał. Генеральная акруга Беларусь) – jednostka administracyjna na terytorium Białorusi, okupowanym przez nazistowskie Niemcy podczas II wojny światowej. Powołany 17 lipca 1941, a wraz z generalnymi okręgami Litwy, Łotwy i Estonii był częścią Komisariatu Rzeszy Wschód (Reichskommissariat Ostland) z siedzibą w Rydze a następnie w Kownie, który był jednostką Ministerstwa Rzeszy dla okupowanych Ziem Wschodnich (Reichsministerium für die besetzten Ostgebiete)[1].

Komisarze Generalni

[edytuj | edytuj kod]

Aparat bezpieczeństwa

[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy SS i Policji

[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy Policji Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa

[edytuj | edytuj kod]
  • kapitan Franciszek Kuszel: komendant policji w Mińsku oraz kursów dla policjantów od lipca 1941, w sierpniu 1943 mianowany jej głównym zwierzchnikiem na całym okupowanym obszarze.

Weißruthenische Hilfspolizei powstała w lipcu 1941, min. z inicjatywy Abwehry, podległa Ordnungspolizei. Uczestniczyła ona w nazistowskich zbrodniach popełnionych w tym kraju, często wyręczając w nich okupanta. Środowisko było pełne degeneratów i zbrodniarzy przeciwko czemu protestował sam Kuszel widząc w policji zalążek przyszłej białoruskiej armii. Białoruska Obrona Krajowa, której trzon stanowiła białoruska policja pomocnicza, powstała w lutym 1944 z inicjatywy Białoruskiej Centralnej Rady kolaborującej z hitlerowskim okupantem. Dowódcą został Franciszek Kuszel (awansowany na majora)[5]. BKA nie zdążyła odegrać większej roli w wojnie. Z żołnierzy, którzy wycofali się z Niemcami sformowano brygadę SS zaś ci, którzy zostali w kraju albo poddali się Sowietom albo przystąpili do antyradzieckiego ruchu oporu.

Siedziba

[edytuj | edytuj kod]

Administracja mieściła się w budynku wybudowanym w latach 1939-1941 dla Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Białorusi.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mironowicz E., Historia Białorusi XX-XXI wieku, Białystok: Fundacja Sąsiedzi, 2021, s. 91.
  2. a b Mironowicz E., Historia Białorusi XX-XXI wieku, Białystok: Fundacja Sąsiedzi, 2021, s. 98, 135
  3. Kurt von Gottberg [online], www.dws-xip.pl [dostęp 2018-10-01] (pol.).
  4. Zitat bei Ernst Klee: Das Personenlexikon zum Dritten Reich. Fischer Taschenbuch 2005, S. 607.
  5. E. Mironowicz, Wojna wszystkich ze wszystkimi, str. 157.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mieczysław Juchniewicz, Polacy w radzieckim ruchu partyzanckim 1941-1944, Warszawa 1973.
  • Eugeniusz Mironowicz, Historia Białorusi XX-XXI wieku, Białystok: Fundacja Sąsiedzi, 2021, ISBN 978-83-66912-03-8.