Georg von Peurbach – Wikipedia, wolna encyklopedia

Georg von Peurbach (także Purbach, Peuerbach, Purbachius^[1], właśc. Georg Aunpekh^[2]; ur. 30 maja 1423 w Peuerbach koło Linzu, zm. 8 kwietnia 1461 w Wiedniu^[1]) – austriacki matematyk i astronom^[3].

Urodził się w miejscowości Peurbach w pobliżu Linzu^[4]. Studiował na Uniwersytecie Wiedeńskim^[4]. W latach 1448–1453 podróżował po Niemczech, Francji i Włoszech, wykładał astronomię m.in. na uniwersytetach w Padwie, Bolonii i Ferrarze^[4]. Powrócił do Wiednia i 28 lutego 1453 uzyskał tytuł Master of Arts^[4]. Na Uniwersytecie Wiedeńskim prowadził wykłady z filologii i literatury klasycznej^[1]. W 1454 został nadwornym astrologiem króla Węgier i Czech – Władysława V, a po jego śmierci – cesarza Fryderyka III^[4]. Jego uczniem i współpracownikiem był Regiomontanus^[3].

Zmarł nieoczekiwanie 8 kwietnia 1461 w Wiedniu^[5].

Najbardziej znane dzieło Peurbacha to Theoriae novae planetarum (ukończone w 1454^[4]), oparte na teorii geocentrycznej Ptolemeusza, wydane przez Regiomantusa^[3]. Peurbach był też autorem tablic zaćmień i sinusów^[3]. W 1460, za namową kardynała Bessariona, rozpoczął tłumaczenie z greki Almagestu Ptolemeusza i opracowanie skróconej wersji tego dzieła^[4][5]. Przed śmiercią zdołał ukończyć tylko 6 z 13 tomów, pozostałe dokończył Regiomantus około 1462, a praca ta została wydana drukiem dopiero w 1496 pod tytułem Epytoma… in Almagestum Ptolomei^[5].