Georges Charles Guillain – Wikipedia, wolna encyklopedia

Georges Charles Guillain

Państwo działania	Francja
Data i miejsce urodzenia	3 marca 1876 Rouen
Data i miejsce śmierci	29 czerwca 1961 Paryż
Specjalność: neurologia
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Georges Charles Guillain (wym. [ɡilɛ̃], ur. 3 marca 1876 w Rouen, zm. 29 czerwca 1961 w Paryżu) – francuski neurolog.

Urodził się we francuskiej burżuazyjnej rodzinie. Jego ojciec był inżynierem. Georges po zdobyciu średniego wykształcenia rozpoczął studiowanie medycyny w swym rodzinnym mieście, lecz po dwóch latach przeniósł się do Paryża, gdzie zdobywał wykształcenie w kilku tamtejszych klinikach. Wkrótce potem postanowił związać swą przyszłość z neurologią. Jego pierwsza naukowa rozprawa, napisana w 1898 roku dotyczyła uszkodzeń splotu ramiennego. W 1902 roku otrzymał tytuł doktora nauk medycznych.

W 1910, jako docent, został i kierownikiem kliniki neurologii. Po wojnie pracował w szpitalu Hôpital Charité. Ukoronowaniem jego kariery było objęcie w 1923 roku stanowiska profesora w Salpêtrière w Paryżu, na którym pozostawał do 1947.

Guillain wiele publikował. W 1920 roku wraz ze swym przyjacielem Jeanem Barré napisał obszerną pracę o klinicznych doświadczeniach zdobytych podczas I wojny światowej.

Guillain w ciągu życia otrzymywał wiele wyróżnień. Był członkiem francuskiej, amerykańskiej i japońskiej akademii nauk.

W 1949 roku został uhonorowany najwyższym odznaczeniem nadawanym przez francuski rząd – Legią Honorową.

• Georges Charles Guillain w bazie Who Named It (ang.)