Germaine de Foix – Wikipedia, wolna encyklopedia

Germaine de Foix

królowa Aragonii
Okres	od 1505 do 1516
Jako żona	Ferdynanda II Katolickiego
Poprzedniczka	Izabela I Kastylijska
Dane biograficzne
Data urodzenia	1488
Data śmierci	15 października 1536
Ojciec	Jana de Foix
Matka	Maria Orleańska
Mąż	Ferdynand Aragoński
Mąż	Jan Brandenburski
Mąż	Fernando, książę Kalabrii
Dzieci	Juan
Multimedia w Wikimedia Commons

Germaine de Foix (ur. 1488, zm. 15 października 1536^[1]) – księżniczka francuska z rodu de Foix, od 1505 królowa Aragonii jako druga żona Ferdynanda II Katolickiego (wdowca po Izabeli Kastylijskiej).

Germaine była córką Jana de Foix, wicehrabiego Narbonne, i Marii Orleańskiej. Rodzicami jej ojca byli: Gaston IV de Foix-Grailly i królowa Nawarry – Eleonora I. Rodzicami jej matki byli: Karol Orleański i Maria z Kleves. Jej jedynym wujem (bratem matki) był król Francji Ludwik XII, zaś młodszym bratem, Gaston de Foix, dowódca armii francuskiej z okresu wojen włoskich.

Po śmierci swojej pierwszej żony Izabeli, Ferdynand musiał zrzec się władzy w Królestwie Kastylii na rzecz swojego zięcia – Filipa I Pięknego (Habsburga), który od tego momentu rządził w imieniu swojej żony – Joanny Szalonej. Ferdynand sprzeciwiał się polityce zięcia. Aby zapobiec przejęciu przez Filipa również tronu Aragonii, postanowił ponownie się ożenić i spłodzić syna, który w przyszłości zostałby dziedzicem Aragonii, Walencji i Katalonii w Hiszpanii, oraz Królestwa Neapolu, Sycylii i Sardynii na Morzu Śródziemnym.

Germaine była ładna, choć nie piękna. Mimo że była siostrzenicą króla Francji, małżeństwo z nią nie przyczyniło się do trwałego zacieśnienia stosunków między zwaśnionymi sąsiadami. W 1506 roku, po śmierci zięcia, Ferdynand został regentem Kastylii w imieniu swojej niezrównoważonej umysłowo córki. Unia między Kastylią i Aragonią zostałaby rozerwana, gdyby Ferdynand doczekał się z Germaine męskich potomków, którzy odziedziczyliby kraje Korony Aragońskiej, ale nie Kastylii, gdzie pierwszeństwo dziedziczenia mieli synowie Joanny Szalonej. Germaine urodziła Ferdynandowi tylko jednego syna, nie przeżył on jednak wieku niemowlęcego:

• Juan, książę Aragonii (ur. 3 maja 1509, zmarły wkrótce).

W 1516 Ferdynand zmarł, a Germaine została wdową. Następcą Ferdynanda został jego wnuk Karol z Gandawy, najstarszy syn Filipa i Joanny, późniejszy cesarz. W 1519, w Barcelonie Karol I zaaranżował małżeństwo Germaine z Janem Brandenburskim, kuzynem Joachima I Nestora, elektora Brandenburgii. W 1523 Karol mianował parę wicekrólami Walencji.

Po śmierci Jana w 1526, Germaine poślubiła Fernando (1488–1550), księcia Kalabrii i syna króla Fryderyka IV z Neapolu i jego drugiej żony Izabeli del Balzo. Jej nowy mąż został wicekrólem Walencji. Para patronowała sztuce i muzyce. Germaine zmarła w 1536. Jej mąż dalej piastował stanowisko wicekróla aż do swojej śmierci w 1550.