Gesta – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gesta (łac. czyny) – określenie od francuskiego chansons de geste (fr.; łac. gesta – opowieść o wydarzeniu historycznym), gatunek epiki rycerskiej rozwijający się w XI–XIII-wiecznej Francji, nazywany inaczej pieśniami o czynach.

Opowieści jako swobodny typ opracowania historycznego, dotyczący czynów, sławy i postaw szczególnie godnych upamiętnienia, w myśl zasady historia magistra vitae est (np. historia biblijna).

Gatunek rozwijających się w średniowieczu pism kościelnych, będących np. sprawozdaniami z procesów i egzekucji chrześcijańskich wyznawców w pierwszych wiekach naszej ery. Gesta występowały często w formie listów kursujących między gminami chrześcijańskimi lub w formie protokołów sądowych. Stały się podstawą późniejszej hagiografii.

• Gesta Danorum (Czyny Duńczyków)
• Gesta Francorum (Czyny Franków)
• Gesta Hungarorum (Czyny Węgrów)
• Gesta Normannorum Ducum (Czyny książąt normańskich)
• Cronicae et gesta ducum sive principum Polonorum (Kronika i czyny książąt [lub władców] Polaków)
• Res gestae saxonicae sive annalium libri tres (Rzecz o czynach Saksończyków, lub rocznik w trzech księgach)
• Gesta Romanorum (Czyny Rzymian)

• Język polski. Słownik encyklopedyczny. Wrocław: Wydawnictwo „Europa”, 1999