French
DeutschGetto w Koninie – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Typ | |
|---|---|
| Odpowiedzialny | |
| Rozpoczęcie działalności | grudzień 1939 |
| Zakończenie działalności | lipiec 1940 |
| Terytorium | Polska pod okupacją III Rzeszy |
| Miejsce | |
| Liczba więźniów | ~1000 |
| Narodowość więźniów | |
Położenie na mapie Konina  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
 52°12′37,5″N 18°15′07,9″E/52,210417 18,252194 | |
Getto w Koninie – getto żydowskie utworzone podczas II wojny światowej przez okupantów w Koninie.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Przed wybuchem II wojny światowej w Koninie mieszkało około 2500 Żydów[1].
30 listopada 1939 roku Niemcy zatrzymali od 1080 do 1200 konińskich Żydów, których 3 grudnia deportowano do Ostrowca Świętokrzyskiego w Generalnym Gubernatorstwie, niektórzy mieli także trafić do Gorzkowa oraz Turobina[1][2]. Od jesieni 1939 roku prowadzono rozbiórkę cmentarza żydowskiego w Koninie oraz budynków na osiedlach zamieszkałych przez Żydów[2].
Pierwsi Żydzi zostali przesiedleni do wyznaczonej dzielnicy miasta w grudniu 1939 roku, utworzono dla nich getto otwarte. Getto utworzono przy ulicach: Słowackiego, Obrońców Westerplatte, Zamkowej, Niecałej, Mickiewicza, Kilińskiego i przy Placu Zamkowym. W getcie przebywało najprawdopodobniej około 1000 Żydów[2]. Powstał Judenrat, którego członkami byli Józef Aberman, Ajzyk Kelmer, Abraham Helman, Icchak Zajfer, Noach Helmer i Rozenberg. Józef Aberman stał także na czele policji żydowskiej[2].
Wiosną i latem 1940 roku więźniowie getta zostali przeniesieni do budynków przy ulicy Grodziej[2]. W lipcu tego samego roku większość Żydów została wysiedlona z Konina do gett wiejskich w Rzgowie, Grodźcu i Zagórowie[2][3]. Niektórzy Żydzi podejmowali próby powrotu do Konina w celu zabrania swojego mienia, jeden z Żydów został w związku z tym pobity i zmarł w wyniku obrażeń. Następnie próby powrotu do Konina zostały zakazane[2]. Od jesieni 1940 do lutego 1941 roku niektórzy konińscy Żydzi przebywali w mieście w roli robotników przymusowych[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Kraemer 2012 ↓, s. 63.
- ↑ a b c d e f g h Kraemer 2012 ↓, s. 64.
- ↑ Pinkas Hakehillot Polin: Konin, Poland [online], www.jewishgen.org [dostęp 2025-01-20].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jolanta Kraemer, Konin, [w:] Martin Dean, Mel Hecker (red.), Encyclopedia of Camps and Ghettos, 1933–1945, t. 2, Bloomington–Indianapolis: Indiana University Press, 2012.