Gianfranco Rotondi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gianfranco Rotondi
Data i miejsce urodzenia	25 lipca 1960 ; Avellino
	Minister ds. aktywowania programu rządowego Włoch
Okres	od 8 maja 2008; do 16 listopada 2011
Przynależność polityczna	Lud Wolności
Poprzednik	Giulio Santagata
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gianfranco Rotondi (ur. 25 lipca 1960 w Avellino) – włoski polityk, parlamentarzysta, były minister.

Życiorys

Ukończył studia prawnicze, zawodowo pracował jako dziennikarz. Już pod koniec lat 70. zajął się działalnością polityczną w ramach Chrześcijańskiej Demokracji.

W latach 1994–1996 zasiadał w Izbie Deputowanych XII kadencji, mandat uzyskał z ramienia Włoskiej Partii Ludowej, największego ugrupowania powstałego po rozpadzie chadecji na skutek afer korupcyjnych (tzw. Tangentopoli). Odszedł z PPI wraz z jej liderem Rocco Buttiglione, współtworząc Zjednoczonych Chrześcijańskich Demokratów.

W 2001 po raz drugi został posłem (XIV kadencji), znalazł się wśród liderów Unii Chrześcijańskich Demokratów i Centrum, jednego z największych koalicjantów w ramach bloku centroprawicy. W 2004 wystąpił z UDC, opowiadając się za ściślejszą współpracą z Silviem Berlusconim, wkrótce powołał nowe ugrupowanie pod nazwą Chrześcijańska Demokracja dla Autonomii, w którym objął funkcję sekretarza generalnego.

W wyborach parlamentarnych w 2006 uzyskał mandat w Senacie XV kadencji. W 2008 zgłosił akces swojego ugrupowania do Ludu Wolności, w przedterminowych wyborach w tym samym roku został wybrany deputowanym XVI kadencji.

W czwartym rządzie Silvia Berlusconiego sprawował urząd ministra bez teki do spraw aktywowania programu rządowego (2008–2011). W 2013 ponownie wybrany do Izby Deputowanych na XVII kadencję^[1], przystępując następnie do reaktywowanej partii Forza Italia. W 2018 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję na XVIII kadencję niższej izby włoskiego parlamentu^[2]. Założył potem ruch polityczny Verde è Popolare, z którym w 2022 wsparł liderkę partii Bracia Włosi Giorgię Meloni^[3]. Z ramienia tej formacji w tym samym roku uzyskał mandat posła XIX kadencji^[4].

Przypisy

↑ Gianfranco Rotondi na stronie izby Deputowanych XVII kadencji. [dostęp 2018-03-05]. (wł.).
↑ Elezioni, il nuovo Parlamento senza D'Alema (ma con Grasso, Boldrini e tutti i ministri Pd). today.it, 6 marca 2018. [dostęp 2018-03-06]. (wł.).
↑ Elezioni 2022, 'strappo gentile' di Rotondi: „Sosterrò Meloni”. adnkronos.com, 16 sierpnia 2022. [dostęp 2022-09-26]. (wł.).
↑ Ecco i 147 eletti alla Camera con l'uninominale. huffingtonpost.it, 26 września 2022. [dostęp 2022-09-26]. (wł.).

Bibliografia

Nota biograficzna na stronie rządu Republiki Włoskiej. [dostęp 2013-02-26]. (wł.).

[1] Gianfranco Rotondi na stronie izby Deputowanych XVII kadencji. [dostęp 2018-03-05]. (wł.).

[2] Elezioni, il nuovo Parlamento senza D'Alema (ma con Grasso, Boldrini e tutti i ministri Pd). today.it, 6 marca 2018. [dostęp 2018-03-06]. (wł.).

[3] Elezioni 2022, 'strappo gentile' di Rotondi: „Sosterrò Meloni”. adnkronos.com, 16 sierpnia 2022. [dostęp 2022-09-26]. (wł.).

[4] Ecco i 147 eletti alla Camera con l'uninominale. huffingtonpost.it, 26 września 2022. [dostęp 2022-09-26]. (wł.).

[1]

[2]

[3]

[4]