Gieorgij Siedow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gieorgij Siedow
Георгий Седов
	porucznik
Data i miejsce urodzenia	23 kwi.?/5 maja 1877 ; Kriwaja Kosa, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	20 lut.?/5 marca 1914 ; Wyspa Rudolfa
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Rosyjska Carska MW
Główne wojny i bitwy	Wojna rosyjsko-japońska
Późniejsza praca	hydrograf, badacz Arktyki
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gieorgij Siedow (ur. 23 kwietnia^?/5 maja 1877 w Kriwaja Kosa, zm. 20 lutego^?/5 marca 1914 na Wyspie Rudolfa) – rosyjski badacz Arktyki.

Życiorys

Urodził się w 1877 roku w wiosce Kriwaja Kosa (w pobliżu Taganrogu na terenie Obwodu Wojska Dońskiego)^[1] jako jedno z dziewięciorga dzieci rybaka^[2]. Do czternastego roku życia był analfabetą^[2]. W 1898 roku ukończył kursy nawigacji w Rostowie nad Donem, a w 1901 roku został absolwentem Morskiego Korpusu Kadeckiego w stopniu porucznika^[1].

W latach 1902−1903 Siedow uczestniczył w wyprawie hydrograficznej na Ocean Arktyczny^[1]. W czasie wojny rosyjsko-japońskiej (1905) dowodził kutrem torpedowym^[2]. W roku 1909 poprowadził ekspedycję, która opisała ujście Kołymy, a rok później odkrył Zatokę Kriestowaja na Nowej Ziemi^[1].

W 1910 roku ożenił się z Wierą Maj-Majewską^[2].

W 1912 roku Siedow złożył propozycję ekspedycji na biegun północny, ale rząd rosyjski, pomimo początkowej pozytywnej reakcji i przeniesienia Siedowa do Marynarki Wojennej, odmówił finansowania^[2] i Siedow był zmuszony szukać sponsorów^[1]. W sierpniu 1912 roku Siedow na statku „Święty Męczennik Foka” opuścił Archangielsk, ale z powodu lodu musiał zimować na Nowej Ziemi. Ekspedycja dopiero w sierpniu następnego roku dotarła do Ziemi Franciszka Józefa, gdzie została ponownie zatrzymana przez lód. Postój miał miejsce w Zatoce Tichaja na Wyspie Hoockera^[1].

2^?/15 lutego 1914 chory na szkorbut Siedow wraz z Grigorijem Linnikiem i Aleksandrem Pustotnim wyruszyli na biegun północny w psich zaprzęgach. Siedow zmarł przed dotarciem do Wyspy Rudolfa; został na niej pochowany^[2]. W drodze powrotnej załoga Siedowa uratowała na Ziemi Franciszka Józefa dwóch członków wyprawy Gieorgija Brusiłowa – Waleriana Albanowa i marynarza, A. Konrada^[3]^[4]^[5].

Na cześć Siedowa nazwano dwie zatoki i wzgórze na Nowej Ziemi, lodowiec i przylądek na Ziemi Franciszka Józefa, wyspę na Morzu Barentsa i zatokę na Antarktydzie. Jego imieniem nazwano także poniemiecki żaglowiec „Siedow” i lodołamacze „Gieorgij Siedow” (1909) i „Gieorgij Siedow” (1967)^[1]^[2].

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Седов Георгий Яковлевич. W: Большaя Советскaя Энциклопедия. bse.sci-lib.com. (ros.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Георгий Седов. www.peoples.ru. [dostęp 2011-09-14]. (ros.).]
↑ William James Mills: Exploring Polar Frontiers – A Historical Encyclopedia, Bd. 1. ABC-CLIO, 2003, s. 106–108. ISBN 1-57607-422-6. (ang.).
↑ Walerian Albanow: Im Reich des weißen Todes. Berlin: Berliner Taschenbuch Verlag, 2002. ISBN 3-442-76020-8. (niem.).
↑ АЛЬБАНОВ Валериан Иванович (1881— 1919). my-sedovo.narod.ru. [dostęp 2011-09-24]. (ros.).

[bse-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Седов Георгий Яковлевич. W: Большaя Советскaя Энциклопедия. bse.sci-lib.com. (ros.).

[pe-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Георгий Седов. www.peoples.ru. [dostęp 2011-09-14]. (ros.).]

[Mills-3] William James Mills: Exploring Polar Frontiers – A Historical Encyclopedia, Bd. 1. ABC-CLIO, 2003, s. 106–108. ISBN 1-57607-422-6. (ang.).

[Albanow-4] Walerian Albanow: Im Reich des weißen Todes. Berlin: Berliner Taschenbuch Verlag, 2002. ISBN 3-442-76020-8. (niem.).

[my-sedovo.narod.ru-5] АЛЬБАНОВ Валериан Иванович (1881— 1919). my-sedovo.narod.ru. [dostęp 2011-09-24]. (ros.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]