Gilda (film) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gilda
Gatunek	dramat, noir
Data premiery	14 lutego 1946
Kraj produkcji	Stany Zjednoczone
Język	angielski
Czas trwania	110 min
Reżyseria	Charles Vidor
Scenariusz	Jo Eisinger,; Ben Hecht,; Marion Parsonnet
Główne role	Rita Hayworth,; Glenn Ford
Muzyka	Doris Fisher,; Allan Roberts,; Hugo Friedhofer,; Victor Schertzinger
Zdjęcia	Rudolph Maté
Scenografia	Van Nest Polglase,; Stephen Goosson,; Robert Priestley
Kostiumy	Jean Louis
Montaż	Charles Nelson
Produkcja	Virginia Van Upp
Wytwórnia	Columbia Pictures
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gilda (ang. Gilda) – amerykański film w reżyserii Charlesa Vidora z 1946 roku. Jeden z najsłynniejszych filmów w dorobku aktorskim Rity Hayworth.

Fabuła

Akcja toczy się w Buenos Aires. Nałogowy hazardzista Johnny Farrell (Glenn Ford) jest stałym bywalcem jednego z tamtejszych kasyn. Właściciel kasyna Ballin Mundson (George MacReady) oferuje mu pracę, którą Farrell przyjmuje. Niebawem zyskuje zaufanie szefa i staje się jego prawą ręką. Jakiś czas później poznaje żonę Mundsona – piękną Gildę (Rita Hayworth). Rozpoznaje w niej swoją dawną kochankę. Szef nieświadomy uczucia, jakie łączyło kiedyś jego żonę z Farrellem, powierza mu obowiązki opiekuna Gildy. Wkrótce Farrell przekonuje się, że Gilda nienawidzi swojego męża.

Krytyka

Jan Józef Szczepański określił film jako intelektualnie prowincjonalny, stwierdzając, że nie ma w nim nic prócz niesmacznej pozy i sensacyjnej bujdy, wzorowanej na najbardziej wyświechtanych szablonach. Nawet szeroko reklamowany "sex-appeal" Rity Hayworth określił jako żałosną karykaturę czegoś, co istniało wyłącznie i jedynie w trzeciorzędnej literaturze wagonowej, a jej "uwodzicielskie" pląsy przywiodły mu na myśl objawy ostrych żołądkowych zaburzeń. Uznał film za szkodliwy i niebezpieczny z uwagi na fakt, że szerzył pewne wzory życiowego stylu najmniej godne imitacji^[1].