Giuseppe Morozzo Della Rocca – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kardynał prezbiter | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 12 marca 1758 |
Data i miejsce śmierci | 22 marca 1842 |
Arcybiskup ad personam Novary | |
Okres sprawowania | 1817–1842 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat | 14 marca 1802 |
Sakra biskupia | 4 kwietnia 1802 |
Kreacja kardynalska | 8 marca 1816 |
Kościół tytularny | Santa Maria degli Angeli |
Data konsekracji | 4 kwietnia 1802 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
|
Giuseppe Morozzo Della Rocca (ur. 12 marca 1758 w Turynie, zm. 22 marca 1842 w Novarze) – włoski kardynał.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 12 marca 1758 roku w Turynie, jako syn Giuseppego Francesca Lodovica Morozzy i Lodovici Cristiny Bertony Balbis di Sambuy[1]. Studiował na Uniwersytecie w Turynie, gdzie uzyskał doktorat z teologii[1]. Następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur i protonotariuszem apostolskim[1]. 14 marca 1802 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. 29 marca 1802 roku został tytularnym arcybiskupem Teb, a sześć dni później przyjął sakrę[2]. W latach 1802–1807 był nuncjuszem w Toskanii[2]. 8 marca 1816 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Maria degli Angeli[2]. Rok później został arcybiskupem ad personam Novary[1]. Zmarł tamże 22 marca 1842 roku[1].