Grażyna Ulicka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Grażyna Jadwiga Ulicka (ur. 30 kwietnia 1950^[2]) – polska politolożka, dr hab, profesor uczelni Katedry Teorii Polityki i Myśli Politycznej Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego^[1].

Obroniła pracę doktorską, następnie uzyskała stopień doktora habilitowanego^[1]. Została zatrudniona na stanowisku profesora w Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku na Wydziale Nauk Politycznych, oraz profesora nadzwyczajnego w Instytucie Nauk Politycznych na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego^[1].

Była dziekanem na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, przewodniczącą Komitetu Nauk Politycznych I Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych Polskiej Akademii Nauk i prezeską (1998–2001) i wiceprezeską Polskiego Towarzystwa Nauk Politycznych^[1].

Piastuje funkcję profesora uczelni w Katedrze Teorii Polityki i Myśli Politycznej na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego, a także członka Komitetu Nauk Politycznych na I Wydziale Nauk Humanistycznych i Społecznych PAN^[1].

• 1988: Spór o demokrację w V [Piątej] Republice Francuskiej : (1958-1981)^[3]
• 1992: Demokracje zachodnie : zasady, wartości, wizje^[3]
• 2010: Marketing polityczny a treści i postrzeganie polityki^[3]
• 2011: Spory wokół teorii i praktyki państwa prawa^[3]

• Informacja na stronie WNPiSM UW. wnpism.uw.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-19)].