Grabiszynek – Wikipedia, wolna encyklopedia

Grabiszynek (niem. Leedeborn[1]) – osiedle we Wrocławiu położone pomiędzy aleją Józefa Hallera[potrzebny przypis], nasypem kolejowym, przedłużeniem ul. Racławickiej, a rzeką Ślęza i aleją Romera, w rejonie ulicy Odkrywców, niem. Leedeborn Trift[2], tj. "Pastwisk Leedeborn". Od 1991 roku decyzją Rady Miasta Wrocławia Grabiszynek po połączeniu z sąsiadującym Grabiszynem w sensie administracyjnym tworzy jedno osiedle o nazwie Grabiszyn-Grabiszynek[3].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Osiedle jest położone na dawnych gruntach podwrocławskiej wsi Grabiszyn, która mieściła się w pobliżu łachy rzecznej zwanej Der Leede Born, od której pochodziła historyczna niemiecka nazwa ul. Odkrywców. Już od 1910 roku obszar ten był przeznaczony pod zabudowę, a w latach 1934-1938 wytyczono tam osiedle domków jednorodzinnych i wielorodzinnych (na obrzeżu, wzdłuż obecnej al. Hallera) według projektów A. Hinderlicha i A. Wedemanna[1].

Obecnie osiedle jest rozdzielone pasem terenów rekreacyjnych, które stanowią część parku Grabiszyńskiego i tworzy dwa oddzielne zespoły zabudowy, które łączy ulica Odkrywców i ulica Ojca Beyzyma (dalej w kierunku południowym ul. Lakiernicza). Część północną cechuje południkowy przebieg ulic z poprzeczną promenadą (ul. Wędrowców), a część południową krzywoliniowy przebieg ulic z częściowo zrealizowanym kwadratowym placem, zabudowywanym głównie po 1945 roku[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Encyklopedia Wrocławia. Wyd. 1. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2000, s. 235. ISBN 83-7023-749-5.
  2. fotografia sprzed zabudowy tej ulicy, I ćwierćwiecze XX wieku, za: Schulz Karl, Breslau - Gräbschen in geschitlicher und vorgeschichtlicher Zeit, Verlag Priebatsch's Buchhandlung, Breslau 1934
  3. Uchwała nr XX/110/91

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]