Zacisze (Wrocław) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zacisze (niem. Wilhelmsruhe - dosł. cisza, spoczynek, spokój Wilhelma) – osiedle willowe we Wrocławiu, administracyjnie na osiedlu Zacisze-Zalesie-Szczytniki, w północno-zachodniej części byłej dzielnicy Śródmieście. Położone na Wielkiej Wyspie, w widłach Kanału Powodziowego i Starej Odry. Graniczy z Zalesiem i Szczytnikami^[1].

Przy południowym wjeździe do osiedla znajduje się kościół Matki Boskiej Częstochowskiej, przebudowany z klasycystycznego dworku. Najstarsze zachowane wille na Zaciszu pochodzą z przełomu XIX i XX w.

Nazwa „Zacisze” została zaproponowana przez prof. Witolda Taszyckiego w 1945 roku^[1].

Historyczny układ osiedla (między ulicami Różyckiego, Chopina oraz Starą Odrą i Kanałem Powodziowym) został wpisany do gminnej ewidencji zabytków^[2].

• Zacisze na starych i współczesnych fotografiach