Grodczyn – Wikipedia, wolna encyklopedia
Widok na szczyt z Zielonego (od strony wschodniej) | |
Państwo | |
---|---|
Pasmo | |
Wysokość | 803 m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów | |
50°24′48,26″N 16°19′59,23″E/50,413406 16,333119 |
Grodczyn, Grodziec (niem. Ratschenberg) – najwyższy szczyt Wzgórz Lewińskich, będący kulminacją grzbietu o tej nazwie (nazwa Grodziec odnosi się do grzbietu, Grodczyn do jej najwyższego szczytu).
Grodziec ma charakter wydłużonego w kierunku północny zachód – południowy wschód grzbietu, wydzielonego ostro wciętymi dolinami Wyżnika od południa i bezimiennego potoku od północy. Od wschodu jego zbocza opadają łagodnie ku Obniżeniu Dusznickiemu.
Góra zbudowana jest głównie z łupków łyszczykowych i piaskowców z wkładkami wapieni. Te ostatnie były tu eksploatowane, o czym świadczą stare, zarośnięte kamieniołomy i ruiny wapienników.
Przez górę przebiega europejski dział wodny mórz Północnego i Bałtyckiego.
Północne i zachodnie stoki Grodźca trawersuje linia kolejowa z Kłodzka do Kudowy-Zdroju z przebijającym ramię góry, długim na 576 m, tunelem. Na szczycie Grodczyna znajduje się kilkunastometrowej wysokości stalowy maszt przekaźnika telewizyjnego.
Turystyka
[edytuj | edytuj kod]Grodczyn należy do Korony Sudetów Polskich. Jego grzbiet przecinają szlaki turystyczne:
- czerwony, z Dusznik-Zdroju do Kudowy-Zdroju (Główny Szlak Sudecki),
- zielony, z Lewina Kłodzkiego do Lisiej Przełęczy.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- J. Potocki; Przewodnik turystyczny: "Góry Stołowe". Wyd.: PLAN. Jelenia Góra 2005 r. ISBN 83-60044-16-3
- Praca zbiorowa; Mapa turystyczna; "Góry Stołow";Skala 1:30 000; Wyd. "PLAN"; J.Góra 2007 r.; ISBN 978-83-60975-60-2
- Staffa M.); Słownik geografii turystycznej Sudetów; T. 13. Góry Stołowe; Wyd. PTTK "Kraj"; Warszawa-Kraków; ISBN 83-7005-301-7.