French
DeutschGrzegorz Gajewski (reżyser) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Grzegorz Gajewski (2013) | |
| Data i miejsce urodzenia | 21 grudnia 1958 |
|---|---|
| Odznaczenia | |
 | |
Grzegorz Gajewski (ur. 21 grudnia 1958 w Sanoku) – polski dziennikarz i menedżer telewizyjny, reżyser, scenarzysta i producent.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Grzegorz Gajewski urodził się 21 grudnia 1958 w Sanoku[1]. Jest wnukiem Adama Gajewskiego[2]. Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Komisji Edukacji Narodowej w Sanoku z 1977 (w jego klasie był zaprzyjaźniony z nim Tomasz Beksiński)[3][4][5]. Podczas nauki licealnej brał udział w konkursach recytatorskich[6]. W okresie nauki szkolnej nadprogramowo uczył się języka angielskiego[7]. Ukończył studia filologii polskiej i filmoznawstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1985. Pracę magisterską pisał pt. James Bond. Nowy bohater naszych czasów[8]. Po studiach został pracownikiem Zakładu Filmu i Telewizji UJ, był doktorantem filmoznawstwa na UJ od 1986 do 1989.
Został filmowcem, autorem filmów dokumentalnych, reżyserem i scenarzystą. Podjął współpracę z ośrodkami TVP[9]. Od 1989 był pracownikiem OTV Kraków, w tym od maja 1994 do czerwca 1996 jako zastępca dyrektora ds. programowych. Współtworzył Kronikę Krakowską i prowadził program regionalny w TV Kraków, prowadził audycję Skrzydła bliżej marzeń w TVP2. Przebywał na stypendium w Wavy TV w Norfolk w Stanach Zjednoczonych. Po powrocie do Polski był dyrektorem programowym TV Kraków. Od sierpnia 1996 był zatrudniony w TV Polonia, gdzie pełnił stanowiska szefa redakcji dziedzictwa kulturowego, później był redaktorem i dyrektorem naczelnym do sierpnia 2002[10][11]. Od maja 2004 był zastępcą kierownika redakcji INFOTAI w Telewizyjnej Agencji Informacyjnej. Od 5 grudnia 2005 do 31 marca 2006 był p.o. dyrektora OTV Białystok, a od marca 2006 do 27 października 2006 dyrektorem tego ośrodka[12][13]. Od listopada 2006 do stycznia 2009 był dyrektorem TVP3 Wrocław[14].
Zasiadał w Radzie Programowej Szkoły Menedżerów Kultury Uniwersytetu Jagiellońskiego i w zarządzie Europejskiej Unii Nadawców Etnicznych EEBU Klagenfurt.
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]- Sanocczyzna Janusza Szubera (1999)
- Kozak brabancki (2004)
- Ksiądz w ostrogach. Mundur i sutanna (2005)[15][16]
- Latający Holender. Tadeusz Andersz (2009)
- Bierzcie się bracia, do broni (2010)
- Bieszczady w siodle (2011)
- Ostatnia szarża – Wólka Węglowa 1939 (2011)
- Olszynka Grochowska czyli opowieść adiutanta (2011)
- ... to ułani są z Grudziądza (2011)
- Moja Polska – rzecz o prezydencie Ryszardzie Kaczorowskim (2012)
- Ballada o dwóch domach (2012)
- Gdzie niedźwiedzie piwo warzą (2013; zdjęcia: Marian T. Kutiak)
- Sanok
- Dzwony pojednania (2015)[17]
- Dary cioci UNRRY (2015)
- Szrajberka z Auschwitz (2016)
- Dwa życia rotmistrza Majchrowskiego (2017)
- Wieniawa (2018)
- Ostatni bój (2019)
- Wojownicy czasu – Łabiszyn, czyli polska Normandia (2019)
- Wigilie Anny Szałaśnej (2020)
Nagrody i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Nagroda na Międzynarodowego Festiwalu Filmów Turystycznych w Zagrzebiu (2013)[18]
- Nominacja do finału XVII konkursu Polsko-Niemieckiej Nagrody Dziennikarskiej im. Tadeusza Mazowieckiego za film Ballada o dwóch domach (2014)[19]
- Odznaka „Honoris Gratia” (2022)[20]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Grzegorz Gajewski: Sanok – pamiętam, czas: 27,36.
- ↑ Grzegorz Gajewski: Sanok – pamiętam, czas: 9,14.
- ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2015-12-19].
- ↑ Liceum lat siedemdziesiątych. W: Małgorzata Szybiak: Księga pamiątkowa. 125 lat Gimnazjum Męskiego im. Królowej Zofii – I Liceum Ogólnokształcącego im. Komisji Edukacji Narodowej w Sanoku (1880–2005). Sanok: 2005, s. 88. ISBN 83-922492-0-8.
- ↑ Weiss 2016 ↓, s. 23, 25, 38, 44, 69, 71, 74, 86, 105, 112, 157.
- ↑ Młodzi recytatorzy. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 6, Nr 1 (708) z 1-15 stycznia 1977.
- ↑ Weiss 2016 ↓, s. 66.
- ↑ Weiss 2016 ↓.
- ↑ Nowy film promocyjny o Bieszczadach [online], bieszczady.pl, 12 maja 2011 [dostęp 2015-12-19] [zarchiwizowane z adresu 2015-12-22].
- ↑ Faworyci, outsiderzy, kondotierzy. tygodnikprzeglad.pl, 2003-10-27. [dostęp 2015-12-19].
- ↑ Eugeniusz Bajkowski: Zagrożenie dla polskiego programu TV w Australii. wp.pl, 2002-06-22. [dostęp 2015-12-19].
- ↑ Nowy szef TVP Białystok. Wirtualnemedia.pl. [dostęp 2015-12-05].
- ↑ Nowy szef TVP w Białymstoku. Wirtualnemedia.pl, 30 października 2006. [dostęp 2015-12-05].
- ↑ Magda Nogaj: Nowy szef w TVP Wrocław. wroclaw.wyborcza.pl, 2006-11-06. [dostęp 2015-12-19].
- ↑ Gajewski, Grzegorz. pcbj.pl. [dostęp 2023-08-21].
- ↑ Krystyna Chowaniec: Katyń. zhpsanok.pl, 2015-03-09. [dostęp 2023-08-21].
- ↑ Pokaz filmu „Dzwony pojednania” połączony z dyskusją „Jak poprzez kulturę pokazać historię?”. fwpn.org.pl. [dostęp 2015-12-19].
- ↑ Film o Karpatach na podium. alpykarpatom.pl, 2013-07-08. [dostęp 2015-12-19].
- ↑ Dziennikarze TVP w finale Nagrody im. Tadeusza Mazowieckiego. centruminformacji.tvp.pl/, 2014-02-28. [dostęp 2015-12-19].
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Miasta Krakowa. bip.krakow.pl, 2022-10-06. [dostęp 2023-08-05].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Grzegorz Gajewski w bazie filmpolski.pl
- Grzegorz Gajewski w bazie Filmweb
- Marek Tutak, Grzegorz Gajewski. Nie chcę, aby TV Polonia kojarzyła się z podróżą sentymentalną. „Tygodnik Sanocki”. Nr 19 (496), s. 5, 11 maja 2001.
- Grzegorz Gajewski kandydatem Zarządu TVP S.A. na dyrektora TVP3 Białystok. portalmedialny.pl, 2006-03-21. [dostęp 2015-12-19].
- Magda Nogaj: Nowy szef w TVP Wrocław. wroclaw.wyborcza.pl, 2006-11-06. [dostęp 2015-12-19].
- Grzegorz Gajewski – profil na stronie goldenline.pl
- Wiesław Weiss: Tomek Beksiński. Portret prawdziwy. Czerwonak: Vesper, 2016, s. 1-703. ISBN 978-83-7731-243-8.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Grzegorz Gajewski – profil w serwisie YouTube