Gudbrandsdalen – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dolina w 2008 roku widziana z centrum Dovre w kierunku północnym.

Gudbrandsdalen – dolina w norweskim okręgu Oppland, położona w kierunku północno-zachodnim od Lillehammer i jeziora Mjøsa, rozciągająca się na 230 kilometrów w kierunku Romsdalen[1].

Na obszarze doliny znajdują się takie gminy jak: Lesja, Dovre, Skjåk, Lom, Vågå, Sel, Nord-Fron, Sør-Fron, Ringebu, Øyer, Gausdal i Lillehammer[2].

Dolina Gudbrand obejmuje najbardziej suchy obszar w Norwegii. W Skjåk średnie roczne opady wynoszą zaledwie 278 mm[3]. Na całej długości doliny płynie rzeka Gudbrandsdalslågen[4]. Najwyższy punkt stanowi szczyt Galdhøpiggen (2469 m n.p.m.)[2].

Nazwa doliny bierze się od dowódcy wikingów Dale-Gudbrand'a, który według sag był tutaj potężnym wodzem w XI wieku[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Just Gjessing, Hallstein Myklebost, Hans Solerød, Norge: Sørvestlandet, Sørlandet, Østlandet, Cappelens Forlag, 1986, str. 233, ISBN 978-82-02-09006-7 [dostęp 2019-12-15] (norw.).
  2. a b c Geir Thorsnæs, Gudbrandsdalen [online], Store norske leksikon, 20 lutego 2019 [dostęp 2019-12-15] (norw.).
  3. Anne Solveig Andersen, Norges våteste og tørreste steder [online], NRK, 11 lipca 2013 [dostęp 2019-12-15] (norw. bokmål).
  4. Geir Thorsnæs, Gudbrandsdalslågen [online], Store norske leksikon, 21 lutego 2019 [dostęp 2019-12-15] (norw.).