Guy Guermeur – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | 11 stycznia 1930 |
---|---|
Zawód, zajęcie | polityk, urzędnik, samorządowiec |
Alma Mater | |
Stanowisko | poseł do Zgromadzenia Narodowego (1973–1981), poseł do Parlamentu Europejskiego (1984–1989, 1993–1994) |
Odznaczenia | |
Guy Jean Guermeur (ur. 11 stycznia 1930 w Watigny) – francuski polityk, urzędnik i samorządowiec, parlamentarzysta krajowy, w latach 1984–1989 i 1993–1994 poseł do Parlamentu Europejskiego II i III kadencji.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Jeana Guermeura, pracownika służb podatkowych, i Marie-Anne Treguier. Uzyskał bakalaureat z nauk eksperymentalnych, następnie magisterium z prawa na Uniwersytecie Paryskim. Kształcił się też w szkole wyższej administracji fiskalnej École nationale des Douanes. Pracował następnie w krajowych służbach podatkowych, w tym od 1960 do 1964 na Nowej Kaledonii. W latach 1965–1967 uczył się w École nationale d’administration (promocja Marcel Proust). Pracował następnie jako zastępca prefekta i szef gabinetu prefekta Sekwany-Saint-Denis, a także pracownik gabinetów w resortach finansów i rozwoju przemysłowego. Później był również urzędnikiem w ministerstwie finansów i administratorem gminy Paryż (1981–1984, 1989–1993)[1].
Został członkiem Zgromadzenia na rzecz Republiki. Był radnym w departamencie Finistère i kantonie Douarnenez (1975–1982), a także wiceprzewodniczącym rady regionalnej Bretanii (1974–1982). W latach 1973–1981 zasiadał w Zgromadzeniu Narodowym V i VI kadencji (należał do grupy Zgromadzenia na rzecz Republiki, a potem Partii Republikańskiej)[2]. Jako parlamentarzysta zaproponował projekt prawa, które zrównywało korzyści dla nauczycieli prywatnych i publicznych oraz zwiększało swobodę dyrektorów szkół w doborze personelu[3].
W 1984 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego, w 1989 nie uzyskał reelekcji (mandat objął jednak 31 marca 1993 w miejsce Alaina Lamassoure). W obydwu kadencjach przystępował do Europejskiego Sojuszu Demokratycznego, należał m.in. do Komisji ds. Kontroli Budżetu, Komisji ds. Rozwoju i Współpracy oraz Komisji ds. Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Ochrony Konsumentów[4]. Został później członkiem zarządu organizacji Enseignement et Liberté oraz działaczem Generation Europe Foundation i Oidel (zajmujących się tematyką edukacji)[5][3].
W 1957 poślubił Mireille Racine, ma dwóch synów i córkę. Oficer Legii Honorowej, kawaler Orderu Narodowego Zasługi, Orderu Palm Akademickich oraz Orderu Zasługi Rolniczej[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Marie-Thérèse Frank, Pierre Mignaval: Témoins et acteurs des politiques de l'éducation depuis la Libération. T. 2: Inventaire de soixante-six entretiens. INRP, 2000, s. 96–97. ISBN 978-2-7342-0672-9. [dostęp 2019-10-08]. (fr.).
- ↑ Guy Guermeur. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2019-09-11]. (fr.).
- ↑ a b Clotilde Hamon: Guy Guermeur: «Une école en liberté conditionnelle». famillechretienne.fr, 29 grudnia 2009. [dostęp 2019-09-11]. (fr.).
- ↑ Guy Guermeur. europarl.europa.eu. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ CONSEIL D'ADMINISTRATION. enseignementliberte.org. [dostęp 2019-09-11]. (fr.).