Hak chirurgiczny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Haki chirurgiczne różnych typów
Retraktor automatyczny Weitlaner[a]

Hak chirurgiczny (rozwieracz, retraktor) – narzędzie chirurgiczne służące do odsuwania od siebie struktur anatomicznych (np. brzegów ran, mięśni i innych tkanek) podczas operacji, aby zapewnić chirurgowi odpowiednie odsłonięcie pola operacyjnego oraz do podtrzymywania i ochrony różnych narządów wewnętrznych podczas przeprowadzania operacji.

Istnieje wiele różnych rodzajów retraktorów. Umożliwia to zastosowanie ich w różnych częściach ciała i tkankach. Wyróżnia się retraktory ręczne, które wymagają stałego trzymania podczas zabiegu oraz retraktory automatyczne (samotrzymające), które są zbudowane z co najmniej dwóch łyżek i dzięki możliwości ich zablokowania w danej pozycji nie wymagają trzymania podczas zabiegu[1].

Chirurgia jamy brzusznej

[edytuj | edytuj kod]

W chirurgii jamy brzusznej zastosowanie mają haki ręczne (np. Hak Farabeufa) oraz automatyczne (np. Rozwieracz Balfour).

Chirurgia klatki piersiowej

[edytuj | edytuj kod]

W chirurgii klatki piersiowej wyróżnia się dwa rodzaje rozwieraczy:

  • żebrowe – służące do rozwarcia przestrzeni międzyżebrowych bez usuwania żeber
  • mostkowe – służące do rozwierania rozciętych brzegów mostka (np. Rozwieracz Finochietto)[2]
  1. Nazwa pochodzi od nazwiska austriackiego chirurga Franza Weitlanera.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Narzędzia, protezy i szwy chirurgiczne. Praca zbiorowa. Warszawa: Severus, 1995, s. 51. ISBN 83-86075-11-2.
  2. Narzędzia, protezy i szwy chirurgiczne. Praca zbiorowa. Warszawa: Severus, 1995, s. 100-101. ISBN 83-86075-11-2.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]