Hak chirurgiczny – Wikipedia, wolna encyklopedia
Hak chirurgiczny (rozwieracz, retraktor) – narzędzie chirurgiczne służące do odsuwania od siebie struktur anatomicznych (np. brzegów ran, mięśni i innych tkanek) podczas operacji, aby zapewnić chirurgowi odpowiednie odsłonięcie pola operacyjnego oraz do podtrzymywania i ochrony różnych narządów wewnętrznych podczas przeprowadzania operacji.
Istnieje wiele różnych rodzajów retraktorów. Umożliwia to zastosowanie ich w różnych częściach ciała i tkankach. Wyróżnia się retraktory ręczne, które wymagają stałego trzymania podczas zabiegu oraz retraktory automatyczne (samotrzymające), które są zbudowane z co najmniej dwóch łyżek i dzięki możliwości ich zablokowania w danej pozycji nie wymagają trzymania podczas zabiegu[1].
Chirurgia jamy brzusznej
[edytuj | edytuj kod]W chirurgii jamy brzusznej zastosowanie mają haki ręczne (np. Hak Farabeufa) oraz automatyczne (np. Rozwieracz Balfour).
Chirurgia klatki piersiowej
[edytuj | edytuj kod]W chirurgii klatki piersiowej wyróżnia się dwa rodzaje rozwieraczy:
- żebrowe – służące do rozwarcia przestrzeni międzyżebrowych bez usuwania żeber
- mostkowe – służące do rozwierania rozciętych brzegów mostka (np. Rozwieracz Finochietto)[2]
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Nazwa pochodzi od nazwiska austriackiego chirurga Franza Weitlanera.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Narzędzia, protezy i szwy chirurgiczne. Praca zbiorowa. Warszawa: Severus, 1995, s. 51. ISBN 83-86075-11-2.
- ↑ Narzędzia, protezy i szwy chirurgiczne. Praca zbiorowa. Warszawa: Severus, 1995, s. 100-101. ISBN 83-86075-11-2.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Mała encyklopedia medycyny; red. nacz. Tadeusz Rożniatowski, PWN, Warszawa 1990, t. 3, s. 384, ISBN 83-01-06177-4