Han Yu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ta osoba nosi chińskie nazwisko Han.

Han Yu

Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone 韩愈 Pismo tradycyjne 韓愈 Hanyu pinyin Hán Yù Wade-Giles Han Yü Wymowa (IPA) [xǎn ŷ]

Han Yu (ur. 768, zm. 824) – chiński poeta, publicysta i polityk, jeden z prekursorów neokonfucjanizmu.

Odgrywał wybitną rolę wśród ówczesnych filozofów-konfucjanistów, krytykował buddystów zarzucając im, że nauką swą wprowadzają ludzi w świat złudzeń, a nie nawołują ich do rozwiązywania problemów życia ziemskiego^[1].

W traktacie O człowieku dowodził, że człowiek stoi w jednym rzędzie ze wszystkimi istotami żywymi i nie może stać ponad przyrodą. W literaturze postulował powrót do klasycznych form literackich, pozbawionych ozdobnych słów i wyszukanych porównań.

Jako przeciwnik religii występował ostro przeciwko taoizmowi i buddyzmowi, który uważał za barbarzyński zabobon obcy chińskiej kulturze^[2]. Domagał się zamknięcia klasztorów i rozdania ich posiadłości ziemskich ludziom. W 819 roku za opublikowanie antybuddyjskiego pamfletu Kość Buddy został zesłany do Chaozhou w prowincji Guangdong. Po zmianie na tronie cesarskim w 821 roku wrócił do łask i zezwolono mu na powrót do stolicy.

• Edward Kajdański: Chiny. Leksykon. Warszawa: Książka i Wiedza, 2005. ISBN 83-05-13407-5. Brak numerów stron w książce
• King-tsy Jang: Walka materializmu z idealizmem w Chinach w epoce feudalizmu. W: Krótki zarys historii filozofii. Pod redakcją M.T. Jowczuka, T.I. Ojzermana, I.J. Szczipanowa. Przeł. Marian Drużkowski i in. Wyd. II, poprawione i uzupełnione. Warszawa: Książka i Wiedza, listopad 1969, s. 87–91. (pol.).