Hank Marvin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hank Marvin
	; Hank Marvin
Imię i nazwisko	Brian Robson Rankin
Pseudonim	Hank B. Marvin
Data i miejsce urodzenia	28 października 1941 ; Newcastle upon Tyne
Instrumenty	gitara elektryczna, gitara akustyczna, banjo, instrumenty klawiszowe
Gatunki	rock
Aktywność	od 1956
	Instrument
	Fender Stratocaster
	Zespoły
	The Shadows
	Cytaty w Wikicytatach

Ten artykuł od 2008-10 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Hank B. Marvin, właśc. Brian Robson Rankin (ur. 28 października 1941 w Newcastle upon Tyne)^[1] – brytyjski gitarzysta, lider zespołu The Shadows.

Do inspiracji twórczością Hanka Marvina i The Shadows przyznają się m.in. gitarzyści: Peter Frampton, Eric Clapton, David Gilmour, Brian May, Tony Iommi, George Harrison, Mark Knopfler, Neil Young i Pete Townshend.

Jako dziecko grał na banjo i na pianinie. Pod wpływem muzyki Buddy'ego Holly'ego zainteresował się gitarą. W wieku 16 lat wraz z Bruce'em Welchem wyjechał do Londynu, gdzie spotkał menadżera Cliffa Richarda, który akurat szukał gitarzysty na trasę koncertową Richarda – Marvin przyjął tę rolę pod warunkiem, że do zespołu przyjęty zostanie także Welch. Obaj dołączyli do The Drifters (grupy akompaniującej Richardowi).

Wystąpił u boku francuskiego muzyka Jeana Michela Jarre’a w trakcie koncertu Destination Docklands w Londynie w 1988, wykonując utwór „London Kid”. W 2004, po 13 latach przerwy reaktywował zespół The Shadows, z którym odbył trasę koncertową pt. Final Tour. W związku z sukcesem trasy, została ona powtórzona w 2005.

Uważa się, że był pierwszym użytkownikiem gitary Fender Stratocaster w Wielkiej Brytanii. Instrument ten przywiózł dla niego ze Stanów Zjednoczonych Cliff Richard. Charakterystyczne dla siebie brzmienie osiągał, używając gitary Fender Stratocaster, wzmacniacza Vox (modele AC15 i AC30) i urządzenia pogłosowego (na początku MEAZZI ECHOMATIC).

Od 1986 mieszka w Perth w Australii. Jest Świadkiem Jehowy^[2].

Dyskografia

Single

(V) – wokal

Rok	strona A	strona B	miejsce w rankingu UK Singles Chart^[3]	Uwagi
1968	London's Not Too Far (V)	Running Out Of World (V) (The Shadows)	–	Columbia DB 8326
1969	Goodnight Dick	Wahine	–	Columbia DB 8552
1969	Sunday For Seven Days	Sacha	–	Columbia DB 8601
1969	Throw Down A Line (V)	Reflections	#7	Columbia DB 8615 (Cliff Richard i Hank Marvin)
1969	Slaughter on 10th Avenue (The Shadows)	Midnight Cowboy	–	Columbia DB 8628
1970	The Joy Of Living (V)	Leave My Woman Alone (V) Boogatoo	#25	Columbia DB 8657 (0Cliff Richard i Hank Marvin)
1970	Break Another Dawn	Would You Believe It (V)	–	(wydanie promocyjne)
1970	Break Another Dawn	Morning Star	–	Columbia DB 8693
1970	Morning Star	Evening Comes	–	(tylko w Australii i Nowej Zelandii)
1977	Flamingo	Syndicated	–	EMI 2744 (Hank Marvin Guitar Syndicate)
1981	Sacha / Sunday For Seven Days	Morning Star / Evening Comes	–	(tylko w Nowej Zelandii) Hank Marvin EP
1982	Don't Talk (V)	Life Line (V)	#49	Polydor POSP420
1982	The Trouble With Me Is You (remiks) (V)	Captain Zlogg	–	Polydor POSP479
1983	The Hawk and the Dove (V)	Janine	–	Polydor POSP581
1983	Invisible Man (V)	All Alone With Friends	–	Polydor POSP618
1986	Living Doll		#1	(Cliff Richard i The Young Ones oraz Hank Marvin)
1989	London Kid		#52	(Jean Michel Jarre oraz Hank Marvin)
1992	We Are The Champions (z Brianem May)	Moontalk / Into The Light (CD)	#66	Polydor PO 229
1993	Wonderful Land (z Markiem Knopflerem)	Hot Rox (CD) / Nivram	–	Polydor PO297

Albumy

Podano pozycję osiągniętą w UK Singles Chart:

1969 Hank Marvin #14
1977 Hank Marvin Guitar Syndicate (nie notowany)
1982 Words and Music #66
1983 All alone with friends (nie notowany)
1987 Would You Believe It...Plus
1992 Into the light #18
1993 Heartbeat #17
1994 The Best of Hank Marvin & The Shadows #19
1995 Handpicked (nie notowany)
1995 Hank plays Cliff #33
1996 Hank plays Holly #34
1997 Hank plays Live #71
1997 Plays the music of Andrew Lloyd Webber #41
1997 The Very Best of Hank Marvin & The Shadows The First 40 Years #56
1998 You're My World Jane Mcdonald #1
1998 Another Side Of Hank Marvin (nie notowany)
2000 Twang A Tribute To Hank Marvin & The Shadows (nie notowany)
2000 Marvin at the Movies #17
2001 The Singles Collection 'The 80's & 90's' Hank Marvin & The Shadows (nie notowany)
2002 Guitar Player #10
2004 Shadowing The Hits (nie notowany)
2004 Guitar Ballads (nie notowany)
2007 Guitar Man #6
2007 Hank Marvin & The Shadows Play The 60's (nie notowany)
2008 The Solid Gold Collection (nie notowany)
2011 Introducing The Delectable Ms Kemp

Przypisy

↑ John Bush: Biografia Hanka Marvina na stronie allmusic.com. allmusic.com. [dostęp 2011-12-22]. (ang.).
↑ Specs, God and rock'n'roll. Interview: Deborah Ross talks to Hank Marvin. independent.co.uk, 1997-03-17. [dostęp 2014-09-21]. (ang.).
↑ David Roberts: British Hit Singles & Albums. Wyd. 19th. London: Guinness World Records Limited, 2006, s. 264. ISBN 1-904994-10-5.

[1] John Bush: Biografia Hanka Marvina na stronie allmusic.com. allmusic.com. [dostęp 2011-12-22]. (ang.).

[2] Specs, God and rock'n'roll. Interview: Deborah Ross talks to Hank Marvin. independent.co.uk, 1997-03-17. [dostęp 2014-09-21]. (ang.).

[British_Hit_Singles_&_Albums-3] David Roberts: British Hit Singles & Albums. Wyd. 19th. London: Guinness World Records Limited, 2006, s. 264. ISBN 1-904994-10-5.

[1]

[2]

[3]