Hans-Emil Schuster – Wikipedia, wolna encyklopedia
Hans-Emil Schuster (2011) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód, zajęcie |
Odkryte planetoidy: 25 | |
---|---|
(2105) Gudy | 29 lutego 1976 |
(2234) Schmadel | 27 kwietnia 1977 |
(2275) Cuitlahuac | 16 czerwca 1979 |
(2329) Orthos | 19 listopada 1976 |
(2608) Seneca | 17 lutego 1978 |
(3266) Bernardus | 11 sierpnia 1978 |
(3271) Ul | 14 września 1982 |
(3288) Seleucus | 28 lutego 1982 |
(3398) Stättmayer | 10 sierpnia 1978 |
(3496) Arieso | 5 września 1977 |
(3908) Nyx | 6 sierpnia 1980 |
(4761) Urrutia | 27 sierpnia 1981 |
(6163) Reimers | 16 marca 1977 |
(6261) Chione | 30 listopada 1976 |
(6847) Kunz-Hallstein | 5 września 1977 |
(7215) Gerhard | 16 marca 1977 |
(10454) Vallenar | 9 lipca 1978 |
(10669) Herfordia | 16 marca 1977 |
(11001) Andrewulff | 16 czerwca 1979 |
(11789) Kempowski | 5 września 1977 |
(12211) Arnoschmidt | 28 maja 1981 |
(26074) Carlwirtz | 8 października 1977 |
(46514) Lasswitz | 15 maja 1977 |
(73640) Biermann | 5 września 1977 |
(161989) Cacus | 8 lutego 1978 |
Hans-Emil Schuster (ur. 19 września 1934 w Hamburgu) – niemiecki astronom[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Początkowo pracował w Obserwatorium w Hamburgu, a w latach 1964–1991 w Europejskim Obserwatorium Południowym (ESO), kierował Obserwatorium La Silla[1].
Był odkrywcą komety okresowej 106P/Schuster oraz nieokresowej C/1976 D2 (Schuster)[1][2]. Odkrył także 25 planetoid[3], Gromadę Erydanu i supernową SN 1980O w galaktyce NGC 1255[1][4]. Wspólnie z Richardem Westem odkrył galaktykę karłowatą Karzeł Feniksa[5].
Planetoida (2018) Schuster została nazwana jego imieniem[6].
W 2011 roku otrzymał Order Bernardo O’Higginsa[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e ESO Astronomer Awarded Chilean Medal. ESO, 2011-10-21. [dostęp 2016-11-12]. (ang.).
- ↑ Schuster w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- ↑ Minor Planet Discoverers. [w:] Minor Planet Center [on-line]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2016-09-04. [dostęp 2016-11-12]. (ang.).
- ↑ List of Supernovae. [w:] Central Bureau for Astronomical Telegrams [on-line]. [dostęp 2016-11-12]. (ang.).
- ↑ H. Frommert, Ch. Kronberg: Phoenix Dwarf. Students for the Exploration and Development of Space, 2012-06-22. [dostęp 2016-11-12]. (ang.).
- ↑ Lutz D. Schmadel: Dictionary of Minor Planet Names. Springer, 2007, s. 163. ISBN 978-3-540-29925-7.
Kontrola autorytatywna (osoba):