French
DeutschHardan at-Tikriti – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
 generał porucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | 1925 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 30 marca 1971 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | przed 1963–1970 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | zamach stanu w Iraku (luty 1963), |
| Późniejsza praca | polityk |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| minister obrony Iraku | |
| Okres | od 30 lipca 1968 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Abd al-Ghaffar Hardan at-Tikriti (ur. 1925 w Tikricie, zm. 1971 w Kuwejcie) – iracki wojskowy i polityk.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył Akademię Sztabu Generalnego w Bagdadzie. Służył w siłach powietrznych. W 1961 wstąpił do partii Baas[1]. Odegrał znaczącą rolę w planowaniu zamachu stanu przeciwko rządowi Abd al-Karima Kasima w lutym 1963, po zwycięstwie przewrotu wszedł do rządzącej krajem Narodowej Rady Dowództwa Rewolucji. W listopadzie 1963 wystąpił przeciwko przywództwu partii Baas i poparł zamach stanu zorganizowany przez prezydenta Abd as-Salama Arifa i wspierających go wojskowych. Arif mianował go ministrem obrony w nowym rządzie. At-Tikriti zachował to stanowisko do marca 1964[1]. Pozostawał natomiast szefem sztabu sił powietrznych[2]. Już po śmierci Abd as-Salama Arifa, w maju 1967 jego brat i następca na urzędzie Abd ar-Rahman Arif rozważał ponownie zaproszenie at-Tikritiego do rządu (razem z innymi politykami partii Baas i nacjonalistami arabskimi), ostatecznie jednak do tego nie doszło[2].
At-Tikriti wziął udział w zamachu stanu 17 lipca 1968, w którym partia Baas odsunęła prezydenta Arifa od władzy. Osobiście poinformował głowę państwa o wydarzeniach i wywiózł go na lotnisko, skąd Arif odleciał za granicę[1]. Wszedł do nowej Rady Dowództwa Rewolucji[2]. Ponownie został ministrem obrony, a także wicepremierem i szefem sztabu oraz zastępcą dowódcy naczelnego irackich sił zbrojnych. 3 kwietnia 1970 razem z ministrem spraw wewnętrznych Salihem Mahdim Ammaszem, z którym szczególnie rywalizował o wpływy, został mianowany wiceprezydentem[1].
Z Rady Dowództwa Rewolucji został wykluczony we wrześniu 1970, po tym, gdy kierowane przez niego wojska nie zdołały przyjść z pomocą Palestyńczykom w Jordanii w czasie Czarnego Września[1]. Według Marion Farouk-Sluglett i Petera Slugletta posłużyło to jedynie jako pretekst, gdyż at-Tikritiego z irackiej elity władzy chcieli pozbyć się Ahmad Hasan al-Bakr oraz Saddam Husajn[3].
Na emigracji w Algierii i w Kuwejcie. Zginął w Kuwejcie, zamordowany przez nieznanych sprawców, prawdopodobnie na rozkaz Saddama Husajna[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Ghareeb E., Dougherty B.: Historical Dictionary of Iraq. Scarecrow Press, 2004, s. 238. ISBN 978-0-8108-6568-6.
- ↑ a b c Jamsheer H. A.: Współczesna historia Iraku. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 2007, s. 107-108. ISBN 978-83-89899-82-8.
- ↑ Farouk-Sluglett F., Sluglett P.: Iraq Since 1958. From Revolution to Dictatorship. London & New York: I. B. Tauris, 2003, s. 135. ISBN 1-86064-622-0.